Brief Encounter heeft een eenvoudig thema dat over 86 minuten zeer fijn is uitgesponnen: een vrouw en een man ontmoeten elkaar toevallig in een stationsrestauratie en vallen voor elkaar. Deze val van verliefdheid blijkt voor beiden een rampzalige gebeurtenis omdat ze getrouwd zijn. Voor hun verliefdheid kan er geen plaats zijn.
Laura Jesson in Brief Encounter
‘s Avonds zit de vrouw tegenover haar echtgenoot die niets van haar affaire weet, bezwaard met haar eigen gedachten: “This is my home. You’re my husband. And my children are upstairs in bed. I’m a happily married woman – or I was, rather, until a few weeks ago. This is my whole world, and it’s enough, or rather, it was until a few weeks ago. But, oh, Fred, I’ve been so foolish. I’ve fallen in love. I’m an ordinary woman. I didn’t think such violent things could happen to ordinary people.” Vervolgens wordt in een flashback de geschiedenis van haar ontrouw verteld. Het begon allemaal toen ze op het perron stond en een vuiltje in haar oog kreeg. Net als het kleine steentje in de schoen is het vuiltje in het oog een metafoor voor het noodlot, dat in het begin toeslaat met een klein ongemak en zich vervolgens als een olievlek verbreidt.
De noodlottige ontwikkeling van de ontrouw wordt gedetailleerd gevolgd. Het scenario is een soort autopsie van ontrouw en vreemdgang en doet mij enigszins denken aan Harold Pinter‘s toneelstuk Betrayal. Terwijl in Betrayal de geschiedenis omgekeerd wordt afgewikkeld, is Brief Encounter een lange flash back na de laatste korte ontmoeting.
Brief Encounter [ imdb.com ] | Brief Encounter [ filmsite.org ]
