Johannes leefde in het Sinaïgebergte, waar Mozes God ontmoette en Elia Zijn stem hoorde en hij vertelde zijn geestelijke ervaringen. Informatie over hem wordt in een bondige “Vita“ bewaard, geschreven door de monnik Daniël van Raito: op zestienjarige leeftijd werd Johannes, die monnik was op de berg Sinaï, volgeling van abt Martirio, een “ouderling“, dat wil zeggen een “wijze“. Op twintigjarige leeftijd, koos hij voor een kluizenaarsleven in een grot aan de voet van de berg, in een oord Tola genoemd, op acht kilometer van het klooster van de heilige Catharina. Maar de eenzaamheid belette hem mensen te ontmoeten die geestelijke leiding verlangden en meerdere kloosters in Alexandriëte bezoeken. En inderdaad, zijn kluizenaarsleven dat verre van een vlucht was uit de wereld en de menselijke realiteit, mondde uit in een vurige liefde voor de anderen en voor God.
 
Bron: rkdocumenten.nl

Na veertig jaar kluizenaarsleven, een leven van liefde voor God en de naaste, jaren waarin hij weende, bad, met de duivel streed, werd hij tot abt benoemd van het grote klooster van de berg Sinaï en keerde zo terug naar het leven in gemeenschap, in een klooster. Maar enkele jaren voor zijn dood, liet hij uit nostalgie naar zijn kluizenaarsleven, de leiding van de gemeenschap over aan zijn broer, die in hetzelfde klooster monnik was. Hij stierf na 650. Het leven van Johannes verliep tussen twee bergen, Sinaï en Tabor, en men kan werkelijk zeggen dat het licht dat Mozes op de Sinaï gezien had en dat de drie apostelen op Tabor aanschouwd hadden, van hem afstraalde!
 
Bron: rkdocumenten.nl