vrijdag gezien op Nederland 2: Dr. Strangelove (1964)
Tamelijk flauwe satire van Stanley Kubrick maar de generiek is wel subliem. We zien een tankende B-52 terwijl we luisteren naar Try a Little Tenderness van Vera Lynn. De deinende beelden en de zwijmelmuziek geven helemaal het gevoel gelukzalig mee te dobberen in hogere sferen, bevrijd van zwaartekracht en aardse zorgen, terwijl je in de wolken wordt bijgetankt. Vijf jaar later zou Kubrick dit kunstje nog eens herhalen met het draaiende ruimtestation op een wals van Strauss in 2001: A Space Odyssey.
generiek van Dr. Strangelove
Overigens ligt de Freudiaanse symboliek er in deze beelden dik bovenop. Kubrick heeft mogelijk gedacht aan de laatste scene uit North by Northwest.
