vrijdagavond gezien op Nederland 2: The Misfits (1961)
Natuurlijk was Marilyn Monroe een seksbom. Maar dan van een totaal ander type dan Ava Gardner, Lana Turner of Rita Hayworth, femmes fatales die hun thuisbasis hadden in de film noir. Marilyn had niet alleen een onschuldige uitstraling en speelde de onschuld, ze wás ook onschuldig. Achter haar engelachtige witte haar zat niet zoals bij Lana Turner een koele wraakgodin. In de jaren vijftig begon het mannelijke publiek genoeg te krijgen van de film noir en de femme fatale en viel het juist voor de onschuld van Marilyn. Ze straalde als een klein meisje, alsof ze net op de wereld was gekomen. “Kijk! een konijntje!” kon ze als dertigjarige net zo roepen als een driejarige. Maar de Misfits is toch geen oppervlakkig Monroevehikel geworden. De Amerikaanse toneelschrijver en haar toenmalige man Arthur Miller schreef het scenario voor dit psychologische drama om haar een rol met wat meer diepgang te geven. Het zou haar laatste film worden. Dat gold ook voor Clark Gable die kort na de opnamen aan een hartaanval zou sterven.