De slag werd gestreden bij het dorp Borodino, ten westen van Moskou. Napoleon stond met zijn Grande Armée tegenover de Russen van tsaar Alexander I onder generaal Michail Koetoezov. Koetoezov werd na vele onbesliste confrontaties tussen beide legers en na vele terugtrekkende troepenbewegingen gedwongen tot een slag in open veld bij Borodino. De slag eindigde in tactische zin onbeslist, maar de Russen trokken wel terug. Napoleons bevelen tijdens en na de slag duiden er ook op dat ook hij zich voor een pyrrusoverwinning wilde behoeden. Op de dag van de slag had hij last van koorts en tijdens de slag zat hij op een voor zijn doen ver naar achteren geschoven commandopost. Ook kwam hij op de proppen met een bijzonder simplistisch gevechtsplan. De Franse Grande Armée was haar invasie van Rusland begonnen in juni 1812.
 
Tsaar Alexander kondigde een Patriottische Vaderlandse Oorlog af. De Russische troepen, die zich aanvankelijk bij de Pools-Russische grens hadden verzameld, trokken zich terug zonder een noemenswaardige slag te leveren, maar met het doel de Franse aanvoerlijnen onhoudbaar te maken. Hoewel deze tactiek van de verschroeide aarde redelijk succesvol was, werd zij naarmate de Fransen verder in Rusland kwamen steeds minder geaccepteerd door de Russische bevolking en door Tsaar Alexander I. Een en ander leidde ertoe dat de opperbevelhebber van de Russen, generaal Barclay de Tolly, werd vervangen door Mikhail Koetoezov, een teruggeroepen veteraan van vroegere Turkse oorlogen en geliefd bij de Moskouse adel. Maar ook hij durfde het niet meteen aan om de Fransen in een reguliere veldslag te confronteren, en pas op 125 kilometer ten westen van Moskou vond hij ‘geschikt terrein’ om slag te leveren. Hij wierp hier verdedigingswerken op, aan de rechterflank van het slagveld een grote artillerieredoute, de Rajevski-redoute onder bevel van Barclay, en aan de linkerflank drie pijlvormige wallen, de Bagration-flèches, onder bevel van Pjotr Bagration.
 
Bron: nl.wikipedia.org