In de achttiende eeuw was het Stabat Mater van Giovanni Battista Pergolesi het meest gedrukte muziekwerk en werd het op Goede Vrijdag veel vaker uitgevoerd dan een oratorium van Johann Sebastian Bach. Tegenwoordig is dat omgekeerd. Pergolesi wordt net als Bach tot de barokmuziek gerekend, maar ik associeer zijn muziek eerder met het rococo. Net als het rocaille van deze ornamentele stijl, wordt de melodielijn in eindeloze versieringen uitgesponnen. Meestal is late barok en rococo frivool en feestelijk, en zo klinkt ook de muziek. Maar Pergolesi bereikt met zijn Stabat Mater een diepte die recht doet aan de dramatische inhoud van de tekst.
Een van de mooiste delen van het Stabat Mater van Pergolesi vind ik Sancta mater, istud agas.
Crucifixi fige plagas / Met de wonden mij doorboren,
Cordi meo valide / Die Hij aan het kruishout leed
Tui nati vulnerati / Ach, dat ik de pijn gevoelde,
Tam dignati pro me pati, / Die uw lieve Zoon doorwoelde,
Poenas mecum divide! / Toen Hij stervend voor mij streed.
Fac me vere tecum flere, / Mocht ik klagen al mijn dagen,
Crucifixo condolere, / En zijn plagen waarlijk dragen,
Donec ego vixero / Tot mijn jongste stervenssmart.
Iuxta crucem tecum stare / Met U onder ‘t kruis te wenen,
Te libenter sociare / Met uw rouw mij te verenen,
In planctu desidero / Dat verlangt mijn zuchtend hart.
Virgo virginum praeclara, / Maagd der maagden! nooit volprezen,
Mihi iam non sis amara, / Wil voor mij niet bitter wezen,
Fac me tecum plangere / Laat mij treuren aan uw zij
Stabat Mater [ nl.wikipedia.org ] | Pergolesi [ nl.wikipedia.org ]
