Vorige week zondag vestigde ik hier de aandacht op een debat tijdens de Nacht van de Filosofie tussen de socioloog Dick Pels en de filosoof Ad Verbrugge. Vandaag staat in Trouw een reactie van de politicoloog Theo Brand. Terecht wijst deze erop dat de polemiek tussen Pels en Verbrugge niet berust op de politieke tegenstelling links-rechts, maar op een generatieconflict:
Pels geboren in 1948, belichaamt de generatie die zich heeft losgemaakt van een regenteske samenleving, terwijl Verbrugge (1967) het onbehagen vertolkt van latere generaties. Deze jongere generaties ervaren (of ervoeren) ook de minder vrolijke kanten van een wereld die een grote individuele vrijheid kent. Nieuwe generaties in Nederland hoeven zich vaak niet meer los te maken uit gesloten gemeenschappen, maar ze hunkeren naar identificatie en binding. (…)
Pels lijkt blind te zijn voor de morele grenzen van individuele vrijheid. Dit is jammer omdat moderne vormen van gemeenschapsdenken vragen om een nieuwe doordenking door links van de positieve maatschappelijke krachten die uitgaan van datgene wat mensen bindt en inspireert.
Pels lijkt blind te zijn voor de morele grenzen van individuele vrijheid. Dit is jammer omdat moderne vormen van gemeenschapsdenken vragen om een nieuwe doordenking door links van de positieve maatschappelijke krachten die uitgaan van datgene wat mensen bindt en inspireert.
