Ik hou van het werk van handige schilders zoals Velazquez, Singer Sargent en Repin. Hoewel ik ook enorme bewondering kan hebben voor minitieuze fijnschilders, is het brede gebaar meer mijn stijl. Krachtige, breedgeschilderde olieverfschilderijen hebben een frisheid en suggestieve kracht die je in de tekenachtige schilderkunst niet tegenkomt.
Toen Maurice Denis zijn beroemde uitspraak deed …
…was dit een open deur. Maar deze stond daarna wel wagenwijd open naar de moderne schilderkunst. De reflectie op de paradox tussen verf en voorstelling was begonnen en de schilderkunst werd langs een reeks -ismen gespleten in figuratieve en abstracte schilderkunst.
Een verfbeest als Velazquez had zo’n statement natuurlijk helemaal niet nodig. Hij was ingewijd in het geheim dat verf en voorstelling met elkaar verenigt. In de kunstkritiek spreekt men over een hoge mate van abstractie in zijn werk.
De uitspraak van Denis is voor mij dan ook veel meer het startschot naar de reflectie en conceptuele kunst, waarin kunst en werkelijkheid problematisch worden. In de schilderkunst leidde het slechts aan de oppervlakte tot vernieuwing.
