In mei schreef ik hier over de spektakelfilm Kingdom of Heaven. De film getuigde voor mij van een relativistische visie waarbij de hoofdpersoon zich boven de twee strijdende partijen (christenen en moslims) stelt. Hij spreekt van een Koninkrijk van ons Geweten dat wij hier op aarde moeten nastreven. In de film worden de christenen als agressors voorgesteld en de moslims als redelijke verdedigers. Het sluit aan bij de algemene beeldvorming die we collectief gevormd hebben over deze donkere episode in de geschiedenis. De kruistochten staan voor velen bovenaan op het strafblad van het christendom.
Als we de geschiedenis van de kruistochten gaan bestuderen, merken we dat deze een reactie waren op de islamitische expansie. James Arlandson van American Thinker heeft hierover een artikel geschreven, The truth about islamic crusades and imperialism. Hierin presenteert hij een lange reeks bloedige veroveringstochten in naam van Allah vanaf 635 tot aan 1095, het jaar waarin het Westen de islamitische agressie beantwoordde met de kruistochten. Hij rechtvaardigt deze kruistochten allerminst, maar probeert wel meer zicht te krijgen op de historische context waarin deze ontstonden: als reactie op de islamitische agressie. Hij benadrukt daarbij dat de kruistochten haaks stonden op de boodschap van Christus, maar dat de islamitische veroveringstochten juist voortkwamen uit de boodschap van Mohammed.
Het artikel maakt een einde aan de misvatting dat het (post-christelijke) Westen alleen agressief en imperialistisch is. Miljoenen moslims wijzen naar het rijke Westen met een beschuldigende vinger: ‘you stole our lands’. Veel linksgeorienteerde westerlingen zijn geneigd deze beschuldiging te delen. Wat vaak over het hoofd gezien wordt, is dat ‘gestolen gebieden’ als het Iberisch schiereiland en Zuidoost-Europa honderden jaren hebben geleden onder het islamitisch imperialisme.
.jpg)
635 – heden
