Gregg Toland (1904-1948) is een van de invloedrijkste cameramannen uit de filmgeschiedenis. Met zijn deep focus en high key fotografie zette hij een standaard die vooral in de jaren veertig en in de film noir werd toegepast. Voor zijn camerawerk in wuthering heights (1939) had hij in 1940 een oscar gekregen. In datzelfde jaar werd hij door Orson Welles gevraagd voor de cinematografie in Citizen Kane (1941). Toland werd weer voor een oscar genomineerd maar won deze uiteindelijk niet.
Omdat ik nog maar drie films heb gezien waarin Gregg Toland verantwoordelijk was voor de cinematografie (Wuthering Heights, The Little Foxes en Citizen Kane), wilde ik meer films zien die zijn signatuur dragen. Daarom keek ik naar de klassieker The grapes of wrath uit 1940. De film begint met prachtige straight photography uit de jaren dertig. We zien een weg die door het kale landschap van Oklahoma snijdt, waarlangs de hoofdpersoon Tom Joad (Henry Fonda) ons tegemoet komt lopen.
The grapes of wrath is gebaseerd op de beroemde roman van John Steinbeck waarin de schrijnende armoede van de grote depressie onverbloemd getoond wordt. Bepaalde bevolkingsgroepen, zoals de boeren in Oklahoma, werden vluchteling in eigen land. De vluchtelingenkampen in Californië leken op de huidige in Libanon. Er was sociale uitbuiting, mensen waren alles kwijtgeraakt en kinderen leden honger. Toch is de boodschap van John Steinbeck hoopvol. Ondanks alle misère verloren de gewone mensen hun zelfrespect niet. Het is de kracht van het oersocialisme: “we’re the people.”
Ma Joad (The grapes of wrath)
