In het voorjaar van 1945 hadden de geallieerden de Povlakte bereikt en namen de partizanen van Tito in het oosten enkele gebieden over terwijl Italiaanse partizanen op alle andere plaatsen de macht grepen. Mussolini vluchtte in allerijl naar Milaan toen hij hoorde dat de Duitsers in Italië hadden gecapituleerd. Net als Hitler die zich op dat moment in zijn Berlijnse bunker had opgesloten, was de Duce zijn laatste restje realiteitszin kwijt. Hij maakte een plan om met 3000 ‘trouwe fascisten’ een guerrillaoorlog te voeren in de Alpen. Slechts dertien getrouwen kwamen opdagen.
Daarna vluchtte hij naar Milaan waar hij probeerde te onderhandelen met het Italiaanse verzet. Dat mislukte en vervolgens nam hij de benen richting Zwitserland, vermomd als Duits militair. Hij sloot zich aan bij een SS-colonne die op weg was naar Oostenrijk. Op 27 april 1945 werd deze colonne in Musso, aan het Comomeer, aangehouden. Mussolini en zijn maîtresse Clara Petacci werden door de Italiaanse partizanen herkend en gearresteerd.
Op bevel van het Comitato di liberazione nazionale dell’Alta Italia werden ze de volgende dag beiden geëxecuteerd. Mussolini’s volgelingen en reisgenoten Bombacci, Pavolini, Starace en Buffarini werden ook doodgeschoten. De lichamen werden naar Milaan overgebracht waar ze tentoongesteld werden. Op de Piazzale Loreto werden de lijken van Mussolini en Petacci, samen met die van drie lotgenoten, aan de voeten opgehangen aan een balk van een benzinestation, waar ze werden bespot en toegetakeld door de menigte.
