U onderscheidt een milieuethos van een milieuethiek. Maar hoe werkt zo’ n ethos dan in de praktijk? Hebben de oosters-orthodoxe christenen een andere levensstijl dan bijvoorbeeld de protestanten?
Er is helaas een groot verschil tussen wat mensen zeggen en wat ze doen, ook onder orthodoxe gelovigen. Maar zij worden wel aangemoedigd een bescheiden levensstijl te ontwikkelen, ook wel een ‘ascetische levensstijl’ genoemd. Het kerkelijk jaar helpt hen daarbij met perioden van vasten en feesten. Als we in sommige perioden afzien van bepaald voedsel, helpt dat ons te beseffen dat we niet van brood alleen leven. We proberen ons ook te onthouden van een consumentistische en verspillende levensstijl. En als we feesten, danken we God voor al het goede dat de aarde voortbrengt. Eten wordt een sacramentele daad van offeren en dankzegging.
 
Hoe kom ik aan zo’n milieuethos?
Een correct milieuethos vereist berouw. De eerste zonde van de mens was het breken van de vasten. Adam en Eva mochten niet eten van de verboden vrucht, maar deden het toch. Ze gaven toe aan de verleiding en stilden hun begeerte naar meer kennis en macht. De monarchie – de koninklijke eigenschap van het gemaakt zijn naar Gods beeld en gelijkenis – werd tirannie. Onze hebzuchtige en wellustige aard heeft ons gemaakt tot vervuilers van Gods goede schepping en heeft geleid tot een ontkenning van de wereld als een ‘sacrament van communie tussen het menselijke en het goddelijke’. Het is nodig dat we als verloren zonen tot onszelf komen, vergeving vragen voor onze zelfzucht en onze blindheid voor de schoonheid en transformerende goedheid van Gods gaven aan ons. Het is onze zondige natuur die obstakels opwerpt voor een zorgzame en bescheiden levensstijl.
 
Past zo’n milieuethos bij landen als Rusland en Griekenland of is het universeel?
De moraal en leer van de Oosters-orthodoxe Kerk is altijd en overal dezelfde. Maar de toepassing ervan is niet mechanisch en overal eender. Verschillende situaties vereisen onder- scheidingsvermogen en daarvoor hebben we elkaar en doen we een beroep op geestelijk leiders. Mensen zijn immers sociale wezens. We leven, werken en delen met elkaar in gemeenschap, niet in een isolement. Besluiten nemen we in gebed, met vasten en berouw, zodat we ontvankelijk zijn voor de wil van God in ons leven.
 
Bron: aspecten.org/beweging