Dick Wittenberg (NRC): In uw boek hot, flat and crowded roept u op tot leiderschap. Tegelijkertijd trekt u in twijfel “of het Amerikaanse politieke systeem wel in staat is leiders te produceren die problemen van deze omvang kunnen oplossen: meerdere generaties bestrijkend, waar zoveel kanten aan zitten, waar biljoenen mee zijn gemoeid”.
Thomas L. Friedman: Ik moet eerlijk zijn. Ik kan het niet mooier maken dan het is.”
 
Dick Wittenberg (NRC): Hoe kunt u zich nog “gematigde optimist” noemen, zoals u doet in uw boek?
Thomas L. Friedman: (barst in lachen uit) Daar heb je een punt. (dan weer ernstig) Ik heb een dochter van 23. Als je kinderen hebt, kun je je niet permitteren pessimist te zijn. Anders zeg je tegen jezelf: mijn kinderen zullen opgroeien in een wereld die warmer, platter en voller is. Dat weiger ik te doen. Al geef ik toe dat de pessimisten meestal gelijk hebben. Optimisten hebben het meestal mis. Maar alle grote veranderingen in de wereld zijn het werk van optimisten.
 
Dick Wittenberg (NRC): Met een nationale schuld van meer dan 10.000 miljard dollar en een financiële crisis wordt het voor Amerika niet gemakkelijker om groene energie te stimuleren zoals u bepleit.
Thomas L. Friedman: Het wordt alleen maar moeilijker als er zoveel geld opgaat aan rentebetalingen op schulden. En dan staat de babyboom generatie ook nog eens op het punt om met pensioen te gaan. Denk eens aan die exploderende kosten van de gezondheidszorg. Het is deprimerend. Je maakt me neerslachtig. Dat gebeurt niet vaak.
 
Bron: interview Thomas L. Friedman door Dick Wittenberg
in NRC Handelsblad 18/19 oktober 2008