Daar werd de stiermens met zijn dubbele gedaante opgesloten. Hij werd tweemaal om de negen jaar, gevoed met Attisch mensenbloed. De derde maal kon Theseus hem doden met Ariadne’s hulp (door een gesponnen draad af te rollen had hij immers de uitgang van de doolhof gevonden; daar waren zijn lotgenoten voor hem nooit in geslaagd). Toen sleurde hij snel Minos’ dochter mee en zeilde naar Naxos.

Maar daar liet hij het meisje meedogenloos achter, alleen op het strand. Haar klachten werden gesmoord in Bacchus’ armen. Hij troostte haar en wou haar eren met een stralend sterrenbeeld. Daarvoor nam hij haar diadeem van haar hoofd en wierp hem hoog in de lucht: de kroonjuwelen veranderden in glanzend vuur. Ze staan als een kroon aan de hemel tussen de sterren van de Slangendrager en de Man die knielt.
 
Bron: satura-lanx.telenet.be/Ovidius