Gisterenavond alweer een film gezien met Anthony Hopkins. Ditmaal als de excentrieke Victoriaanse dokter Abraham van Helsing in Bram Stoker’s Dracula. Het schijnt dat deze verfilming nauw het boek volgt. Stoker’s boek is een van de weinige boeken die juist geschreven zijn om later verfilmd te worden. En dat lukte aardig: in de eeuw daarna verschenen er meer dan 200 verfilmingen. Dracula blijft klassieke pulp, ranzig zoals het hoort te zijn, met veel horror en sex. Het blijft dus ook een flinterdun verhaaltje. Maar door de symboliek wordt er een geweldige diepgang gesuggereerd.
Dat het Victoriaanse publiek het boek bij het verschijnen in 1897 en masse de rug toekeerde, is zeer begrijpelijk. In onze tijd, waarin de flirt met het demonische door de massacultuur zo breed verspreid en geaccepteerd is, kunnen we het ons nog moeilijk voorstellen wat er zo verderfelijk aan dit genre is. Het satanische is namelijk allang tot amusement geworden, iets om even lekker bij te griezelen. “Ik heb me geen seconde verveeld bij deze film” is vaak het veelzeggende commentaar…
samen met Winona Ryder als Mina
Bron: digg.be
de historische Dracula
Vlad III werd in 1431 geboren in SighiÅŸoara als derde zoon (zijn broers waren Mircea en Radu) van Vlad II van Walachije, een ridder van de Orde van de Draak, een Hongaarse Orde onder leiding van keizer Sigismund. Zij vochten tegen de Turken. Het symbool van deze orde was een draak, het symbool van de duivel. Draak is in het Roemeens “dracul”, de vader van Vlad was “dracul” en Vlad zelf “dracula”, wat zoon van “dracul” betekent ofwel de zoon van de draak. Later werd Vlad’s naam in verband gebracht met de duivel. “Drac” is het Roemeense woord voor ‘duivel’.Bron: nl.wikipedia.org
