rauwstedelijk

schilderijen van Tjebbe Beekman
GEM Museum voor actuele kunst, Den Haag t/m 15 maart

Tjebbe Beekman‘s schilderijen zijn hot. In het GEM Museum voor actuele kunst in Den Haag heeft hij nu een overzichtstentoonstelling die ik nog hoop te gaan zien. Zijn schilderijen dringen onmiddellijk herinneringen aan mij op van vijfentwintig jaar geleden, toen ik voor het eerst in het Stedelijk Museum het doek Innenraum (1981) van Anselm Kiefer zag. We zaten in de eerste helft van de jaren tachtig gevangen in een doemdenken en de monumentale, troosteloze en vervallen doeken van Kiefer vormden een spiegel waarin we niet alleen onze bedreigde wereld konden zien, maar ook al een vooruitblik hadden op een wereld ‘na de bom’. Innenraum was een voorstelling van de Neue Reichskanzlei van Albert Speer in Berlijn die in april 1945 door de Russische artillerie aan flarden was geschoten. Vijfentwintig jaar later lijken we met de kredietcrisis en de zorg om het klimaat weer collectief te gaan somberen.

Tjebbe Beekman, Stock
Tjebbe Beekman, Stock

Bovenstaand schilderij is een interpretatie van het interieur van de beurs op Wallstreet. Mensen zijn er nauwelijks te ontdekken. De beurs als een Moloch die ons net als de Matrix in zijn greep gevangen houdt. Vrolijk word ik hier niet van. En een oplossing voor zoveel somberheid komt ook al niet in beeld. De schilder geniet van zijn succes in de kunstwereld en dat is hem gegund. Als je zo’n wereldbeeld hebt, moet je wel ergens anders van kunnen genieten…

In de tentoonstelling is te zien hoe eerder werk van Tjebbe Beekman – die van 1993 tot met 1997 aan de KABK in Den Haag studeerde – heeft geleid tot zijn meest recente cyclus. Een karakteristiek voorbeeld van dit vroegere werk is Palast (2005), waarvoor Beekman het zogenaamde Sozialpalast (een bekend gebouw in het Westerse district van Schöneberg in Berlijn) als voorbeeld heeft genomen. Er zijn verschillende etages van het vervallen gebouw afgebeeld: rijen ramen, slechts af en toe doorbroken door de ronde vormen van satelliet-schotels. Door de manier waarop de verf is aangebracht, doet het schilderij beweeglijk en levendig aan, net zoals het leven in de metropool dat is.
 
Tjebbe Beekman werkt volgens een vast stramien. Met behulp van enkele foto’s maakt hij een collage. Naar dit voorbeeld zet hij het schilderij op. Vervolgens legt hij het doek op de grond om het met verschillende lakken, klodders verf, zand, touwtjes en ander afvalmateriaal te bewerken. Dan beziet hij het doek opnieuw en brengt door er nogmaals over heen te schilderen, delen te benadrukken de uiteindelijke compositie tot leven. Hoewel de maatschappelijke referentie ook in eerder werk aanwezig is, wordt deze in de zeventig schetsen en vijf schilderijen onder de gezamenlijke titel De capsulaire beschaving van groter belang. De kunstenaar verwijst naar het gelijknamige boek met de ondertitel Over de stad in het tijdperk van angst van Lieven DeCauter. Essentieel gegeven in het boek is dat de snelheid van onze technologie en de steeds scherpere maatschappelijke tegenstellingen ons doen terugtrekken in de veilige begrenzingen, danwel „capsules„ van bijvoorbeeld onze voertuigen en in architecturale cocons, zoals shoppingmalls, gated commuties en pretparken. De zeventig schetsen, die beschouwd kunnen worden als illustraties bij de vijf schilderijen, vormen tezamen een beeldatlas waarin dit soort „capsulaire fenomenen„ worden weergegeven en met elkaar in verband worden gebracht.
 
Bron: gem-online.nl

tjebbebeekman.com | GEM Museum voor actuele kunst [ gem-online.nl ]