te beseffen wát we in de twintigste eeuw overboord gezet hebben
Terugblikkend op de schilderkunst van de twintigste eeuw, lijkt het alsof honderd jaar geleden met een waaier van „ismen„ voorgoed een einde is gekomen aan de traditionele ambachtelijke schilderkunst en daarmee ook aan het klassieke onderwijs dat zich richt op de basis: de techniek. Toch is de traditionele academische schilderkunst nooit weggeweest en heeft ze decennialang tijdens het modernisme ondergronds doorgewerkt. Na 1990 is de schilderkunst die verder gaat in het spoor van de Oude Meesters weer duidelijk bovengronds zichtbaar. In de eenentwintigste eeuw lijken we bevrijd van vernieuwingsdrang. In de post-moderne tijd is traditionele realistische schilderkunst geen anachronisme meer. Alles bestaat immers naast elkaar.
De vorige keer heb ik laten zien dat de traditie van de Académie van de negentiende eeuw via eenlingen is doorgegeven tot in onze tijd. De Amerikaanse schilder Richard Frederic Lack (1928) is daarin een sleutelfiguur. Hij begon in navolging van zijn leermeester Robert Hale Ives Gammell in 1969 een eigen studio om de negentiende eeuwse traditie van de Académie door te geven. Ives Gammell en Lack werden als reactionaire schilders niet serieus genomen en eerder als zonderlingen beschouwd. Twee van hun leerlingen Charles Cecil en Daniel Graves zouden niet hun hele leven meer tegen de stroom in hoeven te zwemmen, want na 1990 veranderde het klimaat. Cecil en Graves hadden al in 1982 een eigen academie in Florence opgericht en het werd steeds duidelijker dat er weer vraag kwam naar klassiek schilderonderwijs. In 1991 stopten Cecil en Graves hun samenwerking en begon de laatste de Florence Academy of Art terwijl Cecil de academie in Florence voortzette onder de naam Charles Cecil Studios
Florence (50 x 60 cm)
Daniel Graves is the founder (1991) and director of the Florence Academy of Art in Florence, Italy. The school is dedicated to providing the highest level of instruction in classical drawing, painting and sculpture. His philosophy demands a return to discipline in art, to canons of beauty, and to the direct study of nature and the Old Masters as the foundation for great painting. Graves graduated Cum Laude from the Maryland Art Institute.
( Bron: askart.com )
Bron: quidleyandco.com
Richard Serrin was born in Evanston, Illinois in 1928. His natural talent for drawing, a life-long love of literature, philosophy, and religious studies were instrumental in determining his course of life as an artist. Very early Richard developed a fascination for the masters of the 16th and 17th centuries, particularly Rembrandt. Today, some sixty years later, he is considered an authority on many of these masters, lecturing extensively on their techniques and compositions. After receiving his M.F.A. from Cranbrook Academy of Art, Serrin traveled in Mexico, Europe, and earlier, with the US Army, in Japan. After marrying in 1963, Richard and Dorothy moved to Amsterdam, and in 1964 to Italy, where their two daughters were born. The artist and his wife continue to reside in Florence. Bron: richardserrinart.com
Tenslotte vond ik op de website van artrenewal.org nog het artikel a new direction in art education van Gregory Hedberg waarin hij schrijft over de veranderingen na 1990 in het kunstonderwijs.
Daniel Graves: Steward of Humanist Art [ myamericanartist.com]