op 16 juli bezochten we de Rocca di Solferino
de posities van de Sardijnse, Franse en Oostenrijkse divisies tijdens de Slag van Solferino en San Martino op 24 juni 1859 (klik voor vergroting)
Het is een man-tegen-man-gevecht in al zijn gruwelijkheid en afschrikwekkendheid; Oostenrijkers en geallieerden die elkaar onder de voet lopen, elkaar afmaken op stapels bloedende lijken, hun vijanden vellen met hun geweerkolven, schedels inslaan, buiken openrijten met sabel en bajonet. Er wordt geen meter weggegeven; het is een ware slachting; een strijd tussen wilde beesten, opgezweept door bloed en razernij. Zelfs de gewonden vechten tot hun laatste ademtocht. Wanneer ze geen wapens over hebben, grijpen ze hun vijanden bij de keel en verscheuren ze met hun tanden.
Bron:
rodekruis.nlgevechten op het kerkhof van Solferino
Daar komt de artillerie, achter de cavalerie aan, in volle galop. De kanonnen verpletteren de doden en gewonden die her en der over de grond verspreid liggen. Hersenen spatten uiteen onder de wielen, ledematen worden gebroken en uit elkaar gescheurd, lichamen onherkenbaar verminkt – de grond staat letterlijk vol plassen bloed, en de vlakte ligt bezaaid met menselijke resten.
Bron:
rodekruis.nlgravure met op de achtergrond de Rocca di Solferina die als bijnaam “de spion van Italië” heeft.
De strijd was zo vurig dat op sommige plaatsen, wanneer de munitie op was en de musketten kapot, de mannen doorvochten met stenen en vuisten. De Kroaten doodden iedere man op hun pad; ze gaven de geallieerde gewonden de genadeklap met de kolf van hun musketten; ook de Algerijnse scherpschutters hadden, ondanks alle pogingen van hun leiders om hun wreedheid te beteugelen, geen enkele consideratie met gewonde Oostenrijkse officieren en manschappen, en vielen de vijandelijke gelederen met beestachtige brullen en angstaanjagende schreeuwen aan.
Bron:
rodekruis.nldetail van een schilderij van de Franse schilder Adolphe Yvon (1817-1893)
in de Rocca di Solferino is een museum ingericht
museumkaartje Rocca di Solferino
