Sinds de Romantiek zijn we er aan gewend dat de exploratie van de waanzin een kerntaak van de kunstenaar kan zijn. In Duitsland en Engeland bloeide de Romantiek als nergens anders en pionierden kunstenaars, nog voordat er psychologen en psychiaters bestonden, in de krochten van hun ziel. De Engelse schilder Richard Dadd maakte het wel heel erg bont. Hij leed waarschijnlijk aan paranoïde schizofrenie en toen hij 27 was, vermoordde hij in een vlaag van krankzinnigheid zijn vader. In 1843 werd hij opgenomen in het Bethlem Hospital, een instelling voor psychiatrische patiënten in Londen. Hier schilderde hij zijn bekendste werken. Het onderstaande schilderij maakte hij in 1842, het jaar voorafgaand op de moord op zijn vader.