Jean-Baptiste Camille Corot (1796-1875) wordt gezien als een van de grote vernieuwers in de landschapsschilderkunst van de negentiende eeuw. Hij was al actief in de jaren ’20 en bleef dat tot aan zijn dood in 1875 toen de impressionisten de grote sensatie waren in de schilderkunst. Met zijn directe manier van schilderen in de open lucht kan Corot als een voorloper worden gezien van het impressionisme.
In the National Gallery in Londen hangt zijn gezicht op Avignon uit 1836. Je kunt ver inzoomen op dit landschap zodat je goed zijn manier van schilderen kunt bestuderen.
Corot werkt eigenlijk heel plat, alsof hij met gouache schildert. Modelleren is er nauwelijks bij. Alle vormen worden herleid tot vlakjes in een gedekte kleur. Corot heeft een groot gevoel voor abstractie en voor compositie.
Je kunt Corot plaatsen in een traditie die loopt van Poussin naar Cézanne. Hoe verschillend deze schilders ook zijn, in hun benadering van het landschap hebben ze eenzelfde aanpak: ze zoeken altijd naar de grote vorm.
Dit landschap is in het verleden toegeschreven aan Corot. Het is van de tamelijk onbekende schilder Prosper Marilhat (1811-1847) die sterk door Corot lijkt te zijn beïnvloed.
