Toch kan een land niet zonder een gedeelde historische ervaring. Dat wist de Franse filosoof Ernest Renan al in 1882, toen hij vaststelde dat de natie allereerst een sociaal-culturele eenheid was die haar wens om samen verder te gaan uitdrukte in de notie van een gemeenschappelijk verleden. En precies die notie is wat Nederland met de canon hoopt te verkrijgen.
Bron: trouw.nl
Krijgsraad voor de vierdaagse zeeslag
De commissie Ontwikkeling Nederlandse Canon heeft van de minister van OC&W opdracht gekregen om de ‘canon van Nederland’ te ontwikkelen. Van Dales woordenboek noemt als eerste betekenis van canon ‘regel, richtsnoer, maatstaf’, en iets dergelijks is hier bedoeld: het geheel van belangrijke personen, teksten, kunstwerken, voorwerpen, verschijnselen en processen die samen laten zien hoe Nederland zich ontwikkeld heeft tot het land waarin we nu leven.
De minister licht haar opdracht als volgt toe: “Ik stel mij een canon voor die uit drie concentrische cirkels bestaat. De elementen die de kern ervan vormen, betrek ik bij kerndoelen en examenprogramma’s. De tweede cirkel biedt elementen die scholen daarnaast ook nog in hun programma kunnen opnemen. De derde cirkel reikt verder dan het onderwijs en kan andere instellingen (musea, media e.d.) inspireren bij hun activiteiten en daardoor de impact van een canon versterken.”
Het vaststellen van wat er nu wel en niet bij die canon hoort is een ingewikkelde puzzel. Het aanbod is zo ontzettend groot, en wie kan dan echt bepalen wat het allerbelangrijkste is? Dat bleek wel uit alle discussies die losbarstten rond de verkiezing van de ‘grootste Nederlander’, zeker toen daarbij Pim Fortuyn als winnaar werd uitgekozen.
Bron: canonvannederland.nl
