Afgelopen maandag werd de Canon van Nederland gepresenteerd, die bestaat uit vijftig vensters waardoor de Nederlander zijn nationaal zelfbewustzijn bij elkaar kan gluren. Door het vierde venster kijken we naar de Karolingische tijd in Nederland

Geboren in 742, volgde Karel in 768 Pippijn de Korte op als koning van de Franken. De eerste drie jaar deelde hij het bewind met zijn oudere broer Karloman, maar door diens vroegtijdige overlijden werd Karel alleenheerser. Allereerst richtte Karel zijn blik op de Longobarden. Daar was in het begin geen vuiltje aan de lucht – Karel was zelfs gehuwd met de dochter van hun koning Desiderius. Maar toen deze in 773 dreigde de Kerkelijke staat binnen te vallen, verstootte Karel zijn vrouw en trok met een leger naar Italië. Hij versloeg er de Longobarden in een blitzkrieg, kroonde zich te Pavia tot hun koning en annexeerde hun gebied. Enkele latere opstanden dwongen hem er in 781 evenwel toe om het te erkennen als autonoom koninkrijk, zij het onder het bewind van zijn zoon Pippijn. De Kerkelijke staat werd gehandhaafd, maar stond voortaan onder Frankisch protectoraat.
 
lees verder: users.pandora.be/vroege-middeleeuwen/karelgr.htm

Over de Karolingische tijd in ons land lopen de opvattingen nog steeds uiteen. Zo waart het spook van de Nijmeegse historicus Albert Delahaye ook al rond op entoen.nu Het enfant terrible van de Keizerstad ontkende dat Nijmegen al bestond ten tijde van Keizer Trajanus en Karel de Grote. Ook meende hij dat de Karolingische tijd in Nederland niet klopt en herschreven moet worden.

Na zijn benoeming als archivaris in Nijmegen groeide bij Albert Delahaye de overtuiging, dat er iets mis was met het Karolingische karakter van de zogenaamde keizer Karelstad. De eerste twijfel werd opgeroepen door de plaats van het zogenaamde Karolingisch paleis en het daaraan verbonden Valkhof, dat buiten de stad lag. Dat was geen Karolingische stad met het paleis in het centrum, maar een Duitse stad, waarbij het paleis, zoals in Nijmegen, buiten de stad lag. Al snel kwam de verwarring met Noyon (ook Noviomagus geheten) boven tafel. Bovendien vertoonde de archeologie een totaal gemis aan Karolingische vondsten, terwijl er volop Romeins is gevonden. En dat terwijl de Karolingische periode er langer geduurd zou hebben dan de Romeinse aanwezigheid.

Nadat Albert Delahaye begon te publiceren over zijn twijfel over Karel de Grote en zijn Paleis te Nijmegen, bleek al snel dat er veel meer mis was met de historie van Nederland. Aanvankelijk begonnen met het Karolingische tijdperk kwam Albert Delahaye tot de ontdekking dat ook de Noormannen, St.Willibrordus en St.Bonifacius op grond van het onjuist lezen van historische teksten, ten onrechte in Nederland terecht waren gekomen. Hij ging op zoek naar de meest oorspronkelijke teksten en heeft deze zonder vooringenomenheid opnieuw gelezen en beoordeeld. Toen bleken al snel de mystificaties en de mythevorming die gebaseerd zijn geweest op het verkeerd begrijpen van de antieke teksten.

Bron: noviomagus.info

verwijzingen naar Karel de Grote [entoen.nu]
Karel de Grote als Europeaan [geschiedenis.vpro.nl]