Het is een schande dat we Rembrandt en Bartholomeus van der Helst allemaal van naam kennen. En dat we de laatste vooral kennen van die twee straten in Amsterdam.
‘Na mijn dood word ik op de scholen tien jaar vrijwillig gelezen
en daarna nog eens tien jaar verplicht.
Dan noemen ze een straat naar me.
En dan ben ik helemaal vergeten.
Niemand weet toch meer wie Tweede van der Helst was?’(Gerard Reve, In gesprek, 1983)
Gisteren werd zijn schuttersmaaltijd die op 25 juni door een notoire schilderijenvernieler ‘behandeld’ werd, weer in oude luister gepresenteerd. Een indrukwekkend schilderij, waar de museumbezoeker bij het bewonderen van de Nachtwacht vaak met de rug naar toe staat. Soms wordt er wel eens neerbuigend gedaan over de verbluffende virtuositeit van Van der Helst die vergeleken bij de geniale Rembrandt nogal gelikt zou zijn.
en op Schuttersmaaltijd (1648)
Kijken we bijvoorbeeld eens naar de slagschaduw bij Rembrandt en bij Van der Helst. Voor een dergelijk effect moet je toch een aardig potje kunnen schilderen, aan beide meesters dus wel besteed. Ze voeren het inderdaad perfect uit, zo onstoffelijk als een schaduw maar kan zijn. Wie is er hier nu gelikter?
lees verder
de Vrede van Münster, 1648