het eindpunt van de Kanonenbahn en paradepaardje van het Duitse Keizerrijk
Het belangrijkste bouwwerk dat het Duitse Keizerrijk in Metz heeft achtergelaten, is het station. Het werd ontworpen door Jürgen Kröger (1856-1928) en gebouwd tussen 1904 en 1908 in een eclectische stijl. Het eerste wat opvalt, is de compacte monolithische vertrekhal met klokkentoren. De zijarmen rekken het gebouw uit tot niet minder dan 300 meter.
Kröger combineerde Romaanse en Byzantijnse vormelementen met de ringerike-stijl. Deze stijl treffen we ook aan in de boekverluchtigingen uit de tijd van de Liudolfinger (919-1024). Deze stijlen moeten Lotharingen een Duitse grondslag in de geschiedenis geven.
Het station van Metz had voor het Duitse Keizerrijk vooral een militaire betekenis. Het was het eindpunt van de Kanonenbahn Berlijn – Metz, een strategische spoorlijn dus. In het geval van een oorlog met Frankrijk zou Duitsland in staat moeten zijn om in korte tijd zijn troepen vanuit Berlijn naar het gebied rond de Moselstellung te transporteren. De norm voor de Kanonenbahn was het transporteren van twintigduizend manschappen binnen 24 uur. De perrons zijn lang en breed en bevinden zich zelfs op twee niveaus.
Volgende keer: de Avenue Foch (de voormalige Kaiser Wilhelm Ring).