Aardige romantische film die simultaan, maar gelukkig wel lineair, twee verhaallijnen volgt. De laatste vijftien jaar verschijnen er regelmatig films met scenarios die afwijken van de klassieke lineaire verhaallijn zoals Pulp fiction, Lola Rennt, Eternal sunshine of the spotless mind, Donnie Darko en Abre los ojos. Het lijkt alsof er in ons collectieve bewustzijn een verschuiving plaatsvindt naar de verknoopte werkelijkheid van het World Wide Web, waarin alles met alles samenhangt en de volgorde verleden-heden-toekomst niet meer absoluut is. Dat leidt soms tot uiterst ingewikkelde scenarios waarbij je de draad volkomen kwijtraakt zoals bij Adaption en Mullholland Drive. Niet mijn soort films.
Sliding Doors blijft gelukkig overzichtelijk en laat vaak op een komische manier zien, hoe ons leven compleet anders zou zijn gelopen wanneer we nog net tussen de schuifdeuren van de metro zouden hebben kunnen doorglippen…
Bron: filmtotaal.nl