Tsaar Nicolaas II was de laatste tsaar van Rusland en moest na de Februarirevolutie gedwongen aftreden op 2 maart 1917 in Petrograd en later verbannen naar Tobolsk. Hij werd na de bolsjevistische Oktoberrevolutie met zijn familie in maart 1918 verbannen naar het door bolsjevisten bestuurde Jekaterinenburg en werd met zijn familie gevangen gehouden in het Ipatiev-huis. De rommelig verlopende Russische Burgeroorlog die daarop volgde, zorgde ervoor dat hun leven een tragisch einde kreeg. Witte Legereenheden en een gedeelte van het Tsjechisch Legioen, dat onder bevel stond van de Witte Legergeneraal Aleksandr Koltsjak was in juli onderweg naar Jekaterinenburg om het te veroveren op de Rode Garde van de Bolsjevisten (voorloper van Rode Leger). Het bestuurlijk comité van de Oeral Bolsjevisten kreeg toen van Lenin te horen, dat ze van de Romanov‘s af moesten zien te komen.

16 juli of 17 juli (Gregoriaanse kalender) besloot hun leider Jakov Sverdlov dat de hele familie zou worden doodgeschoten. Op (waarschijnlijk) 12 juli was dit al gebeurd met de vervangende tsaar Michael II. Sverdlov liet de executie uitvoeren door de brute bevelhebber Jakov Joertovski. De familie, samen met hun kok, dienstmeid, dokter en persoonlijke bediende werd hiervoor naar de kelder van het Ipatievhuis gebracht waar ze op een zeer wrede manier werden vermoord door een executiepeloton (waarvan de helft bestond uit Letten).
 
Na afloop werden ze ontdaan van hun rijkdommen, met een vrachtwagen 40 kilometer uit de stad gereden en, na hun gezichten te hebben overgoten met zwavelzuur om ze onherkenbaar te maken, in een ondiepe mijnschacht gegooid, genaamd ‘de vier broers’. Omdat ze vermoeden dat ze hierbij waren gezien, werden de lichamen de volgende dag weer opgehaald en verplaatst naar een andere plek, met de bedoeling ze in een diepere mijnschacht te gooien. De vrachtwagen die de lichamen vervoerde kreeg onderweg echter pech, waarna ze de twee lichamen verbrandden langs de weg.
 
De lichamen werden daarop wegens tijdsgebrek in een verborgen en afgesloten ondergelopen mijnschacht gegooid genaamd ‘Ganina Jama‘ langs een oud karrespoor tussen Jekaterinenburg en het dorp Koptjaki. Bovendien gooiden ze er een aantal granaten in om de lichamen verder onherkenbaar te maken. Het Witte Leger startte na de verovering van de stad een onderzoek in de buurt van Ganina Jama, maar onderzoeker Solikov vond slechts een paar vingerkootjes. Onder druk van het terugkerende Rode Leger werd er niet verder gezocht en schreef Solikov zijn bevindingen in een boek, wat iets later werd gevolgd door een boek van Sverdlov die zijn eigen versie van het verhaal gaf.
 
Bron: nl.wikipedia.org