relatieperikelen

gisterenavond met Michaela gezien: Closer (2004)

Net als Betrayal is Closer een toneelachtige film over het thema overspel. In plaats van de minimale rolverdeling (drie personen, zoals in Betrayal) worden in Closer beide koppels ten tonele gevoerd. De vier hoofdrollen worden gespeeld door Jude Law, Natalie Portman, Clive Owen en Julia Roberts. De dialogen zijn scherp, geestig en gaan vaak in een rap tempo. Zo ad rem kun je alleen maar zijn als je gesouffleerd wordt door de Engelse toneelschrijver Patrick Marber die tekende voor het scenario.

Closer DVD„Closer„ begon als een toneelstuk, geschreven door scenarist Patrick Marber, en dat valt eraan te merken: we krijgen een serie duidelijk afgebakende scènes, die zich telkens afspelen tussen twee van de vier hoofdpersonen en die in wezen bestaan uit lange, soms briljant geschreven dialogen. Filmdialoog is een eigenaardig beestje: gewoonlijk worden de teksten enkel aangewend om informatie mee te delen. Wat de personages zeggen moet bondig en duidelijk zijn – maar zeer weinig conversaties in films duren langer dan hooguit twee of drie minuten. In „Closer„ daarentegen, krijgen de dialogen tien tot vijftien minuten om zich te ontwikkelen. In plaats van een dialoog krijg je een gesprek dat zich op een natuurlijke manier kan ontplooien. Dit zijn mensen die iets te zeggen hebben, en welbespraakt genoeg zijn om het uit te drukken: we krijgen fantastische regels tekst zoals: „I don„t stalk people. I lurk„, en: „You know what a heart looks like? Like a fist of blood!„ De meeste films tegenwoordig lopen vol met personages die niets te melden hebben en niet zouden weten welke woorden ze moesten gebruiken indien dat wel het geval was (al eens gelet op de dialogen in pakweg „National Treasure„?). De teksten in „Closer„ zijn wel gestileerd (de meeste mensen in de echte wereld zijn zo rad van tong niet), maar ze klinken haast muzikaal door de kracht van hun intelligentie.
 
Bron: digg.be

Closer [ official site ] | Closer [ moviemeter.nl ] | Closer [ imdb.com ]