over de verwerking van de Tweede Wereldoorlog
Twee weken geleden ging het in In Europa o.a. over de verkrachtingen van het Rode Leger in 1945. En afgelopen week ging in Duitsland de film Anonyma – ein Frau in Berlin in première over deze treurige kwestie die zowel in Rusland als in Duitsland jarenlang taboe is geweest. De schaamte overheerste. In 1959 publiceerde een Berlijnse vrouw anoniem een dagboek over wat ze in mei en juni 1946 allemaal moest meemaken. De tijd was nog niet rijp en het publiek wilde het niet weten. De schrijfster besloot daarna dat het dagboek pas na haar dood weer uitgegeven mocht worden, Dat was vijf jaar geleden en het boek werd in Duitsland een onmiddellijke bestseller. Na zestig jaar is Duitsland pas toe aan de verwerking van het eigen oorlogsleed. Geert Mak zal hier vanavond waarschijnlijk nog bij stilstaan als het om de verwerking gaat van de Tweede Wereldoorlog. De ‘winnaars’ waren automatisch vrijgepleit voor hun oorlogsmisdaden, de ‘verliezer’ moesten decennialang door het stof kruipen. De geschiedenis herstelt zich langzaam. Het duurde een halve eeuw voordat ‘Dresden’ officieel als oorlogsmisdaad werd bestempeld. Maar ‘bomber’ Harris en Churchill werden nog als helden begraven…
