Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In december kijk ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955.
Vandaag: The Prowler van Joseph Losey.
Het hoogtepunt van de Film Noir, de late jaren veertig en het begin van de jaren vijftig, viel in de Verenigde Staten samen met de Second Red Scare (1947-1957), vooral bekend door de heksenjacht op communisten door senator Joseph McCarthy. De Second Red Scare wordt daarom ook vaak McCarthyism genoemd. Ook voor de film (noir) had de communistenjacht grote gevolgen. In 1947 begon deze periode van vervolging van communisten en subversieven met de Hollywood Blacklist. In dat jaar hadden een aantal regisseurs en scenaristen uit Hollywood geweigerd om antwoord te geven op vragen van de HUAC. Omdat ze geacht werden daaraan mee te werken, werden ze wegens Contempt of Congres veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf en een geldboete van duizend dollar. Ze werden bekend als de Hollywood Ten.
Een van hen was Dalton Trumbo, de schrijver van het scenario voor The Prowler. Omdat hij op de zwarte lijst stond kon hij niet op zijn eigen naam publiceren en kwamen de credits voor het scenario op naam van zijn vriend Hugo Butler, die na het verschijnen van The Prowler ook op de Hollywood Blacklist werd geplaatst. Ook regisseur Jozef Losey kwam op de Blacklist. Rond 1952 stonden er honderden namen op deze zwarte lijst en evenzovele carrières werden er door vernietigd. Losey week uit naar Engeland waar hij tot zijn dood in 1984 nog 25 films regisseerde.
The Prowler met zijn zeer controversiële scenario (een relatie tussen een overspelige huisvrouw en een corrupte politieagent) was een onafhankelijke productie en viel dus niet onder de hoede van een filmstudio. Daardoor werd de film als “wees” beschouwd en uiteindelijk bleef er maar één kopie over. Ruim een halve eeuw later ontfermde de Film noir foundation zich over het weeskind en The Prowler werd gerestaureerd door UCLA. Eddie Muller, de oprichter van de Film noir foundation, plaatste de film in zijn lijstje met favoriete noirs. Het scenario van The Prowler is duidelijk verwant aan dat van James McCain’s Double Indemnity. Maar nu is de verleider niet de vrouw maar de man.
Webb ziet een kans om zowel Susan als haar fortuin te bemachtigen. Hij begint een affaire met haar en bedenkt een plan om John uit de weg te ruimen. Webb manipuleert de situatie en doet het lijken alsof John per ongeluk wordt neergeschoten tijdens een vermeende inbraak. Hoewel het incident aanvankelijk als zelfverdediging wordt beschouwd, begint Susan zich schuldig te voelen over hun daad.
De situatie escaleert wanneer Susan ontdekt dat ze zwanger is, terwijl Webb steeds paranoïde wordt over mogelijke ontdekking. Hij dwingt haar om met hem te vluchten naar een afgelegen woestijngebied, waar hun relatie steeds instabieler wordt. Uiteindelijk wordt Webb geconfronteerd met de consequenties van zijn misdaden, wat leidt tot een dodelijke confrontatie.
Intro bij The Prowler in TCM’s Noir Alley door Eddie Muller op 14 mei 2017
Meer afleveringen in deze reeks