Mijn eerste herinneringen aan het vliegende olifantje gaan terug naar 1971. Als zevenjarige leerde ik lezen samen met de Donald Duck en ter gelegenheid van zijn 30e verjaardag keerde Dumbo 39 jaar geleden terug in het vrolijke weekblad. Hij verscheen op de omslag van de eerste Donald Duck uit 1971 die ik nog altijd als een relikwie bewaar. Bijna zeventig jaar na dato heeft de vierde grote Disney tekenfilm nog niets aan frisheid verloren. Na de commerciële flops van Pinokkio en Fantasia in 1940 werd de film over het vliegende olifantje een echte kaskraker. In 1942 won Dumbo zelfs een Oscar. Een van de hoogtepunten uit de film vind ik de Pink Elephant Parade, waarin de animators net als in Fantasia hun fantasie de vrije loop hebben gelaten.
Maar het meest bijzondere aan Dumbo is het vertederende olifantje zélf met zijn lange oren en dikke tranen. Onvergetelijk is het beeld van het kleine hoopje verdriet dat levensmoe het circus uit strompelt. Zelfs de Amerikaanse soldaten die de film aan het front zagen, moesten een brok wegslikken…
een originele animatiecel (rechts) uit de tekenfilm met echtheidscertificaat wordt bijna 70 jaar later op internet voor $1250 aangeboden.
Dumbo is de derde lange animatiefilm van Disney. Na het maken van Sneeuwwitje en Pinokkio, moest Dumbo met veel lagere kosten geproduceerd worden. Critici waren bang dat door de bezuinigingen de kwaliteit van de Disney film omlaag zou gaan. Maar niets was minder waar, Dumbo werd een absolute kaskraker. In 1942 ontving de film een Oscar, en vijf jaar later kreeg Disney voor „uop het filmfestival in Cannes de prijs voor de beste animatiefilm.
( Bron: movie2movie.nl )
