Twee maanden geleden schreef ik hier iets over het liedje Cheek to Cheek van Irving Berlin. Het komt uit de beroemde musicalfilm Top Hat met Ginger Rogers en Fred Astaire. De BBC zond deze dindagmorgen uit. De enige manier voor mij om Top Hat te overleven, is te letten op de decors en de vormgeving van het escapisme tijdens de Grote Depressie. De showfilms waarin gedanst en gezongen werd, waren er in de eerste plaats voor Jan met de pet.
De interieurs in Top Hat zijn tamelijk sober met hier een daar een gestileerde krul. De Nieuwe Zakelijkheid uit de jaren dertig was eerder een grote opruiming van historische stijlen dan dat het zélf een stijl was. In de crisistijd was er vaak ook geen geld meer voor peperdure art deco zoals in de jaren twintig.
Vergeleken bij Die Große Liebe uit 1942 met Zarah Leander, een musicalfilm die gemaakt werd toen Hitler op het toppunt van zijn macht was, zijn de decors nogal sober. Kijk naar Ich weiß, es wird einmal ein Wunder gescheh’n en daarna naar Cheek to cheek en zie het grote verschil.
Toen Top Hat werd opgenomen was de talkie al helemaal ingeburgerd. Toch zien we hier en daar nog overblijfselen uit de zwijgende film, zoals de oogschaduw van Ginger Rogers of het jacket van Fred Astaire. En platinum blonde met boa was in 1935 helemaal in.
