Toen ik in 1970 postzegels begon te verzamelen, kreeg ik van mijn vader de mooiste postzegels die ik ooit gezien had. Het was de zeeheldenserie uit 1943-1944. Ik kreeg ze allemaal in één keer en ongestempeld. Dat deze postzegels uit de oorlog nooit meer iets waard zouden worden, kon mij niets schelen. Ik keek met de ogen van een jongetje en zag precies het plaatje zoals het bedoeld was: stoere mannen met op de achtergrond oorlogsschepen.
dan klanken, hun portretten
niet minder dan iconen.
Van de Engels-Nederlandse Oorlogen had ik nog nooit gehoord. Ik kende alleen de namen Piet Hein en Michiel Adriaansz. de Ruyter en het uitspreken van die namen was genoeg om mijn ouders het riedeltje te laten herhalen dat ze vóór de oorlog op school geleerd hadden met vaderlandse geschiedenis. Hun namen waren niet meer dan klanken, hun portretten niet minder dan iconen. De zeeheldenserie was een Galerij van Vaderlandsche Grooten, tijdens de Duitse bezetting goedgekeurd door de Kulturkammer.
Na de Slag bij Lowestoft, waar Cornelis Evertsen de Oudere op de Vlissingen commandant was van het zesde eskader, werd hij op 15 juli 1665 luitenant-admiraal en nam het bevel van de Zeeuwse vloot over van zijn oudere broer Johan Evertsen die in de publieke opinie ten onrechte de schuld kreeg voor die nederlaag. Cornelis Evertsen de Oude sneuvelde een jaar later tijdens de Vierdaagse Zeeslag. Zijn broer oudere broer Johan Evertsen kwam twee maanden later tijdens de Tweedaagse Zeeslag om het leven. De jongste broer werd met een kanonskogel doormidden geschoten, de oudste broer verloor een been met fatale afloop.
