In het vijfde hoofdstuk van Aardse Machten kijkt Michael Burleigh naar de liberale bewegingen die tijdens de Restauratie overal in Europa ontstonden. Meestal werden ze door het repressieve systeem van Metternich dat sinds het Congres van Wenen (1814-1815) de nieuwe orde in Europa bepaalde, snel de kop ingedrukt. Nadat Napoleon verslagen was, vestigden zich in Europa overal monarchistische dictaturen. Liberalen en republikeinen die tussen 1789 en 1815 aan de vrijheid hadden geroken, moesten hun droom van een vrije natiestaat in het verborgene met elkaar delen. Er ontstonden zo geheime genootschappen. Het oudste republikeinse genootschap noemde zich carbonari en was al in 1802 in Italiëontstaan uit de vrijmetselarij. Deze groepering streefde naar eenwording van het Italiaanse schiereiland en luidde de Risorgimento in.

Na een mislukte liberaal-nationalistische opstand in Napels in 1820-21 worden de carbonari overal vervolgd en velen van hen vluchten naar het buitenland. Pas tien jaar later volgt een tweede opstand, ditmaal in Romagna, Parma en Modena, vazalstaten van Oostenrijk. Ook nu herstelt het Oostenrijkse leger de orde weer. Een van de opstandelingen is Giuseppe Mazzini, die in 1831 de beweging Giovane Italia zal oprichten. Het mengsel tussen politiek en religie, waar Aardse Machten over gaat, is nergens zo bedwelmend als bij Giuseppe Mazzini en zijn Giovane Italia. Zijn geschriften zijn doorspekt met religieuze retoriek als apostolaat, overtuiging, credo, enthousiasme, geloof, martelaarschap, missie, loutering, wedergeboorte, heilig, offer, redding, etc..

Tegenwoordig doet de taal van Mazzini ons denken aan die van moslimfundamentalisten. Ook de Italiaanse republikeinen van Giovane Italia voerden een heilige strijd. Zoals het met een heilige strijd altijd gaat, wordt elk slachtoffer automatisch martelaar. Anna Banti begint haar roman noi credevamo (“wij geloofden”) met drie vrienden in het Koninkrijk der beide Siciliën die in 1831 trouw zweren aan Giovane Italia. We zien hoe hun levens bepaald worden door de heilige strijd. De eerste gaat deze strijd te ver. Voor de tweede gaat het nog lang niet ver genoeg. De derde wordt gelouterd door jarenlange opsluiting in Montefusco. Toch blijft het vuur van de revolutie in hem branden en in 1860 sluit hij zich aan bij de roodhemden van Garibaldi.

Het optreden van de Carbonari kwam voor het eerst aan het licht in het Koninkrijk Napels rond 1815. Hierbij richtten zij zich tegen de Franse overheersing onder het bewind van Napoleon Bonaparte. Na de val van Bonaparte richtten zij zich meer op het nationalistische gevoel en bestreden zij ook de Oostenrijkse invloed binnen de Italiaanse gebieden. In 1820 dwongen zij koning Ferdinand I van de Beide Siciliën een constitutionele monarchie af te kondigen. Dit succes bracht Carbonari in het koninkrijk Sardiniëertoe dezelfde eis aan koning Victor Emanuel I voor te leggen, die hierop besloot af te treden ten gunste van zijn broer Karel Felix. Beide politieke omwentelingen waren slechts van korte duur doordat met hulp van de legers van de Heilige Alliantie –Rusland, Oostenrijk en Pruisen- de opstanden onderdrukt werden en de situatie van vóór 1820 weer hersteld werd. Hierop besloten verschillende Carbonari het land te ontvluchten en zich vooral in Frankrijk te vestigen.
 
Bij het uitbreken van de Julirevolutie in 1830 te Frankrijk, die zich richtte tegen koning Karel X, waren ook de Carbonari actief. Het succes dat geboekt werd, was aanleiding om te geloven dat soortgelijke opstanden ook mogelijk moesten zijn in Italië. Begin 1831 slaagden de Carbonari er dan ook in verschillende steden binnen de Kerkelijke Staat los te maken van het pauselijk bestuur en er een tijdelijke republiek te vestigen. Op aandrang van paus Gregorius XVI waren het opnieuw de Oostenrijkse legers die ingrepen en de opstand neersloegen. Hierop volgden grootschalige vervolging van de Carbonari waardoor veel leden besloten uit te treden en toe te treden tot een nieuwe beweging, Giovane Italia (Jong Italië), geleid door de Vrijmetselaar Giuseppe Mazzini.
 
Bron: nl.wikipedia.org

150anni-lanostrastoria.it