Samen in bed genoten van een disco party op televisie. Back to the seventies met The Trammps, Giorgio Moroder, Saturday Night Fever, The Bee Gees, KC & the Sunshine Band, Chic, Silver Convention en natuurlijk Donna Summer. De carrière van the Queen of Disco begon in 1974 in Van Oekel’s Discohoek. Na Je t’aime… Moi non plus (1969) werd voor de microfoon weer de liefde bedreven. Earl Young van The Trammps legde ons uit wat four on the floor is en Nile Rodgers van Chic vertelde nog eens hoe Le Freak ontstaan is. Het jaar waarin de disco definitief doorbrak was 1977, ik was veertien.

Voordat ik in het najaar voor het eerst van punk hoorde, was er de hele zomer zeer dansbare muziek op de radio geweest: Cokane in my Brain van Dillinger en A real Mother for Ya van Johnny Guitar Watson bijvoorbeeld. Maar ook Ma Baker van Boney M en Yes Sir I can Boogie van Baccara, respectievelijk Duitse en Spaanse disco. Diezelfde gedenkwaardige zomer kwam ook I Feel love van Donna Summer uit. Dit revolutionaire nummer van Giorgio Moroder met zijn syncopische beats wordt tegenwoordig als de moeder van de elektronische dancemusic beschouwd.