U typeert de maakbaarheid van het individuele leven en de maakbaarheid van de kerk als pseudo-vragen, schijnprojecten. Wat is volgens u de echte vraag waar het ons om moet gaan?
“De echte vraag is: hoe blijven we antwoorden op Gods presentie? Niet: wat is het antwoord? Religie is omgang; omgang met het heilige, omgang met God-de-gevende, de genade-God. Religie is een eigen toegang tot de ontologie.”
 
Legt u dat eens uit.
“Gebruikelijk is een scheiding te maken tussen zijn en zin. De scheiding is actueel en wordt zichtbaar in allerlei zingevingsprojecten, waarin zinloze levens zinvol moeten worden. Maar al die projecten zullen hopeloos falen; je kunt zin namelijk niet zelf aanbrengen in je leven. Zin komt van buiten en wordt met het leven gegeven. Religie pretendeert deze ontologische kloof te overbruggen: schepping is genade.”
 
Hoe bedoelt u dat: schepping is genade? Is er geen onderscheid tussen schepping en herschepping?
“In de lijn van Thomas van Aquino is de schepping er met het oog op het volle leven dat in de synoptische evangeliën ‘het Koninkrijk Gods’ wordt genoemd. Dit is wat Paulus uitdrukt met het idee dat alles ‘in Christus’ geschapen is. In deze lijn is God de ruimte van genadige vrijgevendheid waarin alles tot uitdrukking komt. ‘In Hem bewegen wij ons en zijn wij’. Deze ruimte wordt in de zonde geweigerd en in de verlossing hersteld.”