Al vaker schreef ik op deze blog over de strip Blake en Mortimer van Edgar P. Jacobs (1904-1987). In de jaren vijftig en zestig was dit duo een van de sensaties van het weekblad Kuifje. Begin jaren zeventig tekende Jacobs zijn laatste verhaal: De 3 formules van professor Satô. Het tweede deel kon hij niet meer afmaken en werd getekend door Bob de Moor . Daarna verschenen er geen nieuwe verhalen meer. Toen hij in 1987 overleed, als laatste van de Grote Drie van het Belgische stripverhaal (Joseph Gillain (Jijé) en Hergé waren hem in het begin van de jaren tachtig voorgegaan), leek het uitgesloten dat Blake en Mortimer ooit nog terug zouden keren. Net als Kuifje waren ze geschiedenis geworden.
Maar in 1996 verscheen voor mij totaal onverwacht De Zaak Francis Blake, geschreven door Jean Van Hamme en getekend door Ted Benoit. Jean van Hamme had het verhaal voor een deel gejat van The 39 steps van Hitchcock, maar de tekeningen en de sfeer waren helemaal in de geest van Jacobs. Blake en Mortimer waren weer tot leven gewekt! Het bleek een gouden greep van de uitgever. Voor het jeugdsentiment van babyboomers is zeker een markt. Terwijl de jongeren veel minder strips zijn gaan lezen, zijn het nu vooral oudere lezers die trouw blijven aan het beeldverhaal.
Zo verschijnen er sinds 1996 weer nieuwe avonturen van Blake en Mortimer, geschreven en getekend door verschillende scenaristen en tekenaars. In december verscheen alweer het tiende album in de retroserie: De Septimus Golf. Het is geschreven door Jean Dufaux en getekend door Antoine Aubin en Étienne Schréder als vervolg op de klassieker Het Gele Teken uit 1956. Een kassucces is verzekerd, want het Gele Teken is volgens veel stripliefhebbers, met name in België, het stripalbum van de eeuw.
