Ruim een jaar geleden zag ik de Hollywoodversie naar Tolstoi’s beroemde roman voor de laatste keer. Vanmorgen besloot ik het tweede deel van deze film nog eens te bekijken omdat ik graag nog eens de onlangs overleden Anita Ekberg wilde zien. Ze speelt de beeldschone Helene Kuragina naast prinsesje Hepburn die de hoofdrol van Natasha Rostova vertolkt. Zoals ik in mijn stukje van 29 december 2013 al opmerkte, vind ik de productie van King Vidor uit 1956 te Amerikaans. Daarom zou ik graag de vierdelige verfilming Война́ и мир van de sovjetregisseur Sergei Bondarchuk uit 1966-1967 eens willen zien met Russisch sprekende personages.
Van Sergei Bondarchuk zag ik al enkele malen het spectaculaire Waterloo uit 1970. De epische scenes zijn in deze film nog spectaculairder dan in de film die King Vidor veertien jaar eerder maakte. Overigens componeerde Nino Rota voor beide films de score. De opnametechniek was tussen 1956 en 1970 duidelijk vooruit gegaan. De charges van de cavalerie worden in War and Peace duidelijk versneld afgedraaid. Als je in die versnelde scenes op het voetvolk let, zou je kunnen denken dat je naar een film uit de jaren twintig kijkt.
Ongetwijfeld zal Waterloo van Bondarchuk rond 18 juni door verschillende zenders uitgezonden worden, wanneer het 200 jaar zal zijn dat Napoleon definitief verslagen werd.
