Met de fictieve kroniek Heimat schreef Edgar Reitz (Morbach, 1932) filmgeschiedenis en vond hij een nieuw genre uit. Het mammoetwerk (26 speelfilms) dat hij ruim dertig jaar geleden begon, sloot hij in 2003 af met Heimat 3, Chronik einer Zeitenwende. Vorig jaar verscheen toch nog een nieuwe Heimat, dat beschouwd kan worden als een prequel. Die andere Heimat (2013) speelt zich af in Schabach anno 1840.

Michaela en ik gingen kijken in Simmern waar Edgar Reitz op het gymnasium zat en dat in Heimat 1 regelmatig voorkomt, in Gehlweiler waar in 2012 die andere Heimat werd opgenomen en tenslotte in Morbach waar Reitz geboren is. We ontmoetten Edgar Reitz en zijn vrouw, de actrice Salome Kammer (Clarissa Lichtblau) in zijn geboortehuis dat tegenwoordig als Café Heimat een ontmoetingsplaats is voor de liefhebber. We bezochten ook München, waar Heimat 2 zich voornamelijk afspeelt. Tenslotte bezochten we in Oberwesel aan de Rijn het Günderodehuis. Dit stond centraal in Heimat 3. De filmlokatie werd behouden en is voor de Heimatfans een bedevaartsoord geworden.

De Belgische zender Een zond dit weekend twee dansklassiekers uit. De eerste van 36 jaar geleden kan ik mij nog goed herinneren, de laatste van 78 jaar geleden was ver voor mijn tijd. Toch is Swing Time (1936) nog altijd een hele gave film. Samen met Grease (1978) staat deze vermeld in 1001 films die je gezien moet hebben, het naslagwerk dat wij bij de televisie hebben liggen.

Bill “Bojangles” Robinson (1878-1949) was an American tap dancer and actor, the best known and most highly paid African American entertainer in the first half of the twentieth century. His long career mirrored changes in American entertainment tastes and technology, starting in the age of minstrel shows, moving to vaudeville, Broadway, the recording industry, Hollywood radio, and television.
Bron: en.wikipedia.org

Swing Time [ imdb.com ] | Grease [ imdb.com ]

De mens die zijn ziel aan de duivel verkoopt, is een terugkerend thema in de literatuur, het theater en de film. Een indringende variatie op het Faust-thema is The Devil’s advocate (1997), waarin Al Pacino de duivel speelt en Keanu Reeves de jonge advocaat die zich door zijn ambities laat verstrikken in het web van het kwaad. In The Godfather speelde Al Pacino de rol van Michael Corleone, de zoon die door zijn eergevoel de corruptie van zijn vader niet afwees maar navolgde.

Meestal zijn het in de literatuur de mannen die door het kwaad verleid worden. Sommigen door hun geldingsdrang, anderen uit angst, maar de meesten uit ijdelheid. Want, zo zegt de duivel in The Devil’s advocate: “Vanity is definitely my favorite sin. Self-love, the all-natural opiate.”

Black Swan is het verhaal van een jonge perfectionistische balletdanseres. Ze is begin twintig maar nog altijd het kleine meisje van haar moeder. Net als bij een topsporter, wordt haar wereld beheerst door haar ambitie. Alles is ondergeschikt aan haar perfectionisme. Wanneer ze op een dag de kans krijgt de hoofdrol te dansen in een nieuwe interpretatie van het Zwanenmeer van Tsjaikowsky, doet ze alles om deze rol te bemachtigen.

Maar de regisseur heeft zijn bedenkingen. Voor de witte zwaan is ze inderdaad de perfecte keuze, maar de hoofdrol in het Zwanenmeer is een dubbelrol. Ze moet ook de zwarte zwaan kunnen dansen. En daar is ze te onbedorven voor. Nathalie Portman, die met haar zwanenhals en elegantie nogal doet denken aan Audrey Hepburn, heeft het imago van een fee en niet van een vamp. De regisseur wil dat ze zich inleeft in de rol van de zwarte zwaan. Hij geeft haar de bedenkelijke raad haar wellustige kant te ontdekken en te exploiteren.

De ambitieuze balletdanseres toont zich net als Faust bereid haar ziel te verliezen voor dat ene doel. Achter haar blanke imago, verschuilt zich een torenhoge ambitie en hoogmoed. Het ideale handvat voor het kwaad.

Black Swan [ imdb.com ]