de revolutie van 1905

Ik kom zojuist terug van de Liturgie in de kerk van het kremlin waar ik samen met Dimitri en zijn moeder Tatjana ben geweest. Het was weer helemaal vertrouwd. Toch heel veel nieuwe indrukken. De iconostase hier is de hoogste die ik ooit gezien heb, 7 verdiepingen hoog, 42 meter de hemel in.

Gisterenavond waarin we op bezoek bij de vader van Dimitri, Alexander Stroila een bekende illustrator en filmmaker. Hij heeft een mooi atelier hier in Pskov, bovenin een troosteloos grijs woonblok. Via een donker en stinkend trappenhuis kom je uiteindelijk helemaal bovenin een ruim en licht atelier, vol schilderijen van zijn vrouw Tatjana en grafiek van haar man. We hebben natuurlijk wodka gedronken en zijn werk bekeken.

Vandaag staat er genoeg op het programma: over 15 minuten komen Dimitri en Tatjana mij hier uit het internetcafé ophalen en gaan we naar het museum waar René, Jan en Sergi al zijn. Daar krijgen we een rondleiding, o.a. langs de beroemde iconen van de School van Pskov.

We gaan daarna de oudste Byzantijnse fresco’s bekijken (1160) in het Mirozhsky klooster. Het belooft een mooie middag worden…

Mirozhsky klooster [ orthodoxwiki.org ]

12.00 plaatselijke tijd in Pskov, 10.00 in Nederland. Gisterenavond om kwart over zeven aangekomen op het vliegveld van Sint Petersburg en daar opgehaald met een busje dat ons naar Pskov bracht. Een van de meest eentonige reizen die ik ooit heb meegemaakt. Het landschap is er eigenlijk niet, alleen maar een weg bijna zonder einde met aan weerszijden berken, larixen en sparren. Het is de hoofdweg van Sint Petersburg naar Pskov en er dendert veel verkeer over. Letterlijk ‘dendert’, want het asfalt zit vol gaten. Om 24.00 is het nog steeds licht, daarna volgt een snelle nacht en om 4.00 wordt het weer licht. Straks als we in Sint Petersburg zijn (vanaf aankomende woensdag) zal de zon niet meer ondergaan. Je zit dan noordelijker en dichterbij de kortste nacht van het jaar.

Het straatbeeld van Pskov is nog echt oostblok. Alles is net zo haveloos als in Roemenië. De mensen zien er echt Russisch uit, logisch natuurlijk, maar het blijft toch verbazen om echt in Rusland te zijn. Er zijn veel kerkjes met karakteristieke uien. En de kerk binnen het kremlin (vesting) heeft zelfs een gouden ui.

Ons hotel zit vlak achter het kremlin. Vanuit het raam van de hotelkamer word je net niet verblind door de zon wanneer deze op de gouden ui schijnt, want er staan net een paar bomen voor. Rene en ik heb een aparte kamer en Sergi en Jan (van de stedenband Nijmegen-Pskov) hebben een kamer naast ons. Het is een leuk gezelschap. Sergi heeft vorig jaar de tentoonstelling “Spiegel van de Russische Ziel” in het Valkhofmuseum in Nijmegen mede georganiseerd en verzamelt Russisch boekdrukkunst. Hij spreekt aardig Russisch en maakt alweer zijn negentiende Ruslandreis in 15 jaar.

René en Sergi zijn op dit moment in het museum om afspraken te maken voor de tentoonstelling die dinsdag geopend gaat worden. René heeft daar werk voor meegenomen. Ik ben nu erg moe en ga naar de hotelkamer om wat te gaan slapen. We kwamen pas om 2.00 vannacht hier aan en gingen om 4.00 naar bed, terwijl we om 8.30 weer wakker waren en de stad ingingen. Ik zal het internetcafé dat ik hier heb gevonden de komende dagen blijven bezoeken om echt iets van de belevenissen hier te vertellen.

stedenband Nijmegen-Pskov