Gisteren schreef ik hier iets over mijn geboortegrond Veenendaal, op de wereldkaart sinds 1546. Maar je kunt ook in Ninevé (niet te verwarren met Univé) geboren zijn, in de buurt van de Iraakse stad Mosoel, een slordige 3500 jaar ouder dan het voormalige turfdorp op de grens van Utrecht en Gelderland. Gisterenavond was ik bij Yobert en hij kan dat als Assyriër zeggen: Ik kom uit Ninevé, een van de oudste steden ter wereld. Rond 2500 voor Christus ontstond aan de bovenloop van de Tigris het Assyrische Rijk en Ninevé zou daarvan het centrum worden. Degenen die de Bijbel kennen, weten dat Ninevé de stad is uit het Bijbelboek Jona die door God gespaard werd.

Nu ik voor het eerst de Vruchtbare Halve Maan bezocht heb, dringt het nog dieper tot mij door dat we onze beschaving aan het Oosten danken. Wij waren achterlijke hunnebedbouwers en klokbekerdraaiers toen in de tweede helft van het vierde millennium voor Christus in Soemerië het wiel en het schrift werden uitgevonden. En we bleven in berenvellen gekleed tot na Christus toen de Romeinen, die er zelf toch ook al niet zo vroeg bij waren, ons eindelijk wat cultuur kwamen brengen. In het Midden-Oosten kende men toen al ruim drieduizend jaar beschaving!

Nu het debat over de Nederlandse identiteit weer is opgelaaid, is dat een nuttig inzicht. Veel nieuwe Nederlanders die hier asiel hebben gekregen, komen uit deze diepgewortelde culturen en ik geloof dat we veel van hen kunnen leren. Sinds ik Yobert ken, weet ik pas dat Aramees, de taal van Jezus, helemaal geen dode taal is. Het wordt gesproken in een gebied dat zich uitstrekt van Libanon tot West-Iran en door miljoenen Aramese christenen wereldwijd. Na de val van dictator Sadam Hussein, wordt het Aramees weer op school onderwezen en wordt er ook weer volop in het Aramese schrift gedrukt. Maar in het Midden-Oosten spreekt en leest ook bijna iedereen Arabisch, dat als een soort esperanto alle volkeren uit het Midden-Oosten bij elkaar brengt. En zo woont er tegenwoordig bij iedereen wel iemand om de hoek die dit abacadabra voor ons oncijferen kan en onze horizon kan verruimen.

Lees mijn vorige post over Oud-Syrische Kunst in het RMO Leiden