nog niet gelezen: Het Schervengericht van A.F.Th. (2007)
Deze maand is het 39 jaar geleden dat Charles Manson en zijn ‘family’ abrupt een einde maakten aan een lange Summer of Love. Die was op 1 juni 1967 begonnen met het verschijnen van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles . Diezelfde Beatles inspireerden met het nummer Helter Skelter op The White Album uit 1968 de charismatische Charles Manson, die Helter Skelter koppelde aan de apocalyps, een eindstrijd op aarde die hij voorzag in de vorm van een raciale oorlog.
The White Album getuigt als geen andere Beatles-plaat van de veelzijdigheid van the fab four. Op een van de tracks, Helter Skelter, is een heel nieuw geluid te horen: genadeloze decibellen, die zo’n onmisbaar bestanddeel vormen in de hardrock die toen nog in de kinderschoenen stond. De muziek die in het hoofd van Manson was gekropen, maakte een destructieve kracht in hem los. Misschien was de tekst voor hem niet eens zo belangrijk. Manson verbond Helter Skelter met hell, terwijl het nummer gaat over een Victoriaanse attractie op een fun fair, een ding zoals de Python in de Efteling, maar dan een heel stuk tammer. Ik vermoed dat Manson door de fysieke kracht van de hardrock in een kwaadaardige roes is gekomen. Helter Skelter werd voor hem steeds meer het startsein voor een duivels bloedbad. En dat kwam er, op 8 augustus 1969. De 26-jarige actrice Sharon Tate en drie gasten die op dat moment bij haar aanwezig waren, werden in haar huis op brute wijze vermoord. De nacht daarop werd het echtpaar La Bianca op eenzelfde beestachtige wijze afgeslacht. Nog voordat op 15 augustus 1969 Woodstock van start ging, was er een bloederig einde gekomen aan de jaren van love and peace.
Charles Manson en de leden van zijn ‘family’ die bij de moorden betrokken waren geweest, kregen in 1970 de doodstraf. Manson’s rechterhand Charles “Tex” Watson, die betrokken was bij alle zeven moorden (Sharon Tate, haar ongeboren kind en drie huisgenoten en het echtpaar La Bianca) was gevlucht naar Texas en kon pas gepakt worden nadat Susan Atkins een van Manson‘s teenagers, uit de school was geklapt en hem had aangewezen als de hoofddader tijdens het bloedvergieten. Pas in november 1971 kreeg ook Watson de doodstraf en verhuisde naar de death row in San Quentin. Het jaar daarop werd in Californiëde doodstraf afgeschaft en iedereen in de death row kreeg automatisch levenslang, ook Charles Manson, Charles Watson en vier jonge vrouwen van de ‘family’: Susan Atkins, Patricia Krenwinkel, Linda Kasabian en Leslie Van Houten, die tijdens de Tate-La Bianca moorden resp. 21, 21, 20 en 19 lentes jong waren.
Zoals Helter Skelter Charles Manson inspireerde, zo inspireert deze duistere anti-hippie nog altijd anderen, waaronder de eeuwig puberale Marilyn Manson. Inmiddels is Charles Manson 73 jaar en ontvangt hij in de gevangenis nog dagelijks fanmail. Interessanter is de ontwikkeling van Charles “Tex” Watson. Ook hij wacht in zijn cel al meer dan vijfendertig jaar vergeefs op gratie. Het grote verschil is dat Watson zich bekeerde en vanuit zijn gevallen staat van Christus ging getuigen. Helaas krijgt dat in de media veel minder aandacht dan het duivelse charisma van Manson. Op de site aboundinglove.org lees je zijn levensverhaal en kun je zijn boek Will you die for me? downloaden. Hierin beschrijft hij wat en wie hem 39 jaar geleden bezielde en hoe zich daarna liet vinden door Christus. Ook de integrale tekst van Manson’s Right Hand Speaks Out, een serie interviews met Watson is op deze site te lezen.
Als ik ooit de barokke fictie van A.F.Th ter Heijden ga lezen, dan niet zonder deze real life opmaat. Een kijkje in de virtuele gevangenis van de site van hetschervengericht.nl heb ik alvast genomen en voelde me inderdaad even gevangen omdat ik naar de skip intro button ging zoeken.
Het Schervengericht | literatuurlijst
Vincent Bugliosi en Curt Gentry, Helter Skelter. New York, 1974
Edward George en Dary Matera, Taming the Beast. New York, 1998
Thomas Kiernan, The Roman Polanski Story. New York, 1980
Greg King, Sharon Tate and the Manson Murders. New York, 2000
Barbara Leaming, Polanski: His Life and Films. Londen, 1982
John Parker, Polanski. Londen, 1993
John Parker, The Joker’s Wild. Londen, 1991
Roman Polanski, Roman. New York, 1984
Ed Sanders, The Family. New York, 2002Bron: afth.nl
met Tony Curtis en Sharon Tate
meer films over The Manson Family
The Manson Massacre (1972)
Helter Skelter (1976)
The Manson Family (2003)
The Manson Girls (2008)
[moviemeter.nl] | video’s over the Manson Family op youtube.com
