Maandelijks archief: september 2008

Beatlesque

geluisterd naar Brittle Hearts van Paper Moon

Brittle HeartsVan je oude klasgenoten moet je het soms hebben. Zo stuurde André (óók CLV) mij vorige maand de CD Brittle Hearts, het debuutalbum van zijn band Paper Moon uit Utrecht. Helaas bestaat de band niet meer, maar niet te lang getreurd, ars longa, vita brevis

Brittle Hearts is een vakkundig gemaakt album met blije luisterliedjes die rechtstreeks uit de jaren zestig lijken te komen. De zang deed me regelmatig denken aan die van Paul McCartney of Roger McGuinn en dat kan geen toeval zijn, want de mannen van Paper Moon zijn openlijke belijders van britpop en ook al niet vies van westcoastpop en neo-psychedelica. Toen ik 1992 het nummer Texarkana hoorde op het R.E.M album Out of Time was dat een openbaring. Ik besefte toen voor het eerst dat de sound of the sixties helemaal niet dood is, maar dat deze altijd en overal weer tot leven kan worden geroepen. Niet alleen in Athens, Georgia 1991 maar ook in Utrecht 2004. Als je het maar met liefde doet en als je het nodige talent hebt uiteraard.

Paper Moon, Song of the New 49-ers

Brittle Hearts staat met springerige popliedjes zoals die in de jaren zestig door frisgewassen jongelui gemaakt werden. Vaak denk je Beatles, dan weer Turtles, soms Byrds, een keertje R.E.M. en ook wordt Jonathan Richman in herinnering geroepen. De eerste twee ep’s van Paper Moon werden geproduceerd door de gebroeders Paulusma van Daryll-Ann, dus daar zijn ook wat sporen van blijven hangen.
( Aloha )

Er zijn van die bandjes die tijdens donkere en herfstachtige dagen toch een grote zon op je gezicht weten te toveren. Laat Paper Moon er daar nou een van zijn. Zo schijnt in „The Lost Parade„ een gelukzaligheid door die we dezer dagen nog enkel bij The Polyphonic Spree tegenkomen.
( Oor )

nazorg:
Paper Moon stopt ermee [ papermoon.noet.nl ]
Jelle Paulusma [ producer van Brittle Hearts ]

‘buitenaards’ leven

vrijdagavond met Michaela gezien op DVD: Deep Blue (2004)

Na de Franse natuurfilms Microcosmos, le peuple de l’herbre (1997) en le peuple migrateur (2001) was vrijdagavond de BBC-productie Deep Blue (2004) aan de beurt. Deze drie meesterwerken zijn nu door Weltbild gebundeld in een aantrekkelijk geprijsde DVD-box die ik iedereen aan kan raden.

still uit Deep Blue
3D-animatie of werkelijkheid?
‘buitenaardse’ wezens in Deep Blue

Twintig verschillende cameraploegen zijn op tweehonderd lokaties overal ter wereld vijf jaar bezig geweest om ons getuige te laten zijn van de wereld in en rond de oceaan. Net als Le Peuple Migrateur was het maken van deze film dus een titanenwerk, want inbreken in een andere wereld vergt eindeloos geduld en eindeloze inspanning. Maar het resultaat is net als bij de twee Franse natuurfilms verbluffend. Deep Blue voert je volledig een andere wereld binnen. Vooral de opnamen die in de diepzee zijn gemaakt getuigen van een wereld die je eerder op een andere planeet zou verwachten. Ik had soms het gevoel naar een zeer geavanceerde 3D-animatie te kijken in plaats van naar een natuurfilm, zo wonderbaarlijk zijn de levensvormen op grote diepte.

In de diepzee begint het echte vuurwerk – letterlijk. In die pure duisternis, waar de druk hoog genoeg is om een menselijke schedel te verpletteren als was het een overgekookte erwt, leven minuscule transparante wezens die de meest schitterende lichtshows weggeven, in alle kleuren van de regenboog. Ze lijken meer op ruimteschepen dan op dieren, en ze sorteren haast net zo„n psychedelisch effect als de apotheose van 2001: A Space Odyssey. En wanneer de camera boven de elf kilometer diepe Marianentrog zweeft en naar beneden kijkt, is het alsof je in een zwart gat staart.
 
Bron: filmtotaal.nl
Na het zien van deze film verbaast het me eigenlijk dat we nog steeds naar buitenaards leven zoeken. Het is er al!

Deze wereld is tot voor kort is voor de mens verborgen gebleven en ik realiseer mij welk voorrecht we hebben om in deze tijd te leven. We gaan steeds meer van de natuur zien en na het zien van Deep Blue verbaast het me eigenlijk dat we nog steeds naar buitenaards leven zoeken. Het is er al! Onze planeet houdt nog zoveel onbekende gezichten verborgen en met het eindeloze geduld en de inspanning van de makers van dergelijke producties worden nieuwe werelden ontsloten.

Deep Blue is eigenlijk een verzameling van 20 korte natuurfilms, waarin hoofdrollen zijn weggelegd voor o.a. dolfijnen, zeerobben, krabben, pinguïns, orka’s, speervisen, stormvogels, albatrossen en de zeer zeldzame blauwe vinvis, het grootste dier dat ooit op aarde heeft geleefd. De muziek die door het Berliner Philharmoniker live is ingespeeld maakt de film tenslotte tot een Gesammtkunstwerk: theater, ballet, beeldende kunst ineen. Natura Artis Magistra.

Deze film maakt, zoals de meeste natuurdocumentaires, twee dingen overduidelijk: er valt nog een hoop te ontdekken en te onderzoeken op deze planeet (zo is vooralsnog slechts twee procent van de zeebodem onderzocht), en voor genade is geen plaats in de voedselketen. Bijna iedere scène in Deep Blue laat zien hoe het ene dier het andere opjaagt, en het zal een orka een zorg zijn of wij, de kijkers, jonge zeeleeuwtjes zo schattig vinden. Die scheurt zo„n baby gewoon in stukken en slingert hem tien meter hoog de lucht in, en van een dergelijke aanblik gaan je haren gegarandeerd recht overeind staan.
 
Bron: filmtotaal.nl

Naturdokumentationen Weltbild-EditionNaturdokumentationen – Weltbild-Edition
Mikrokosmos
Drei Jahre Dreharbeiten am “Tatort Wiese” machen es möglich: Ein Sommertag im Reich von Käfer & Co. aus ungewohnter Perspektive.
Nomaden der Lüfte
Der beeindruckende und aufwendig produzierte Dokumentarfilm begleitet 44 Zugvogelarten aus allen Erdteilen “gen Süden”.
Deep Blue
Erleben Sie das Meer und seine Bewohner in atemberaubenden Nahaufnahmen. Entdecken Sie flache Korallenriffe und gewaltige Tiefseevulkane, exotische Meerestiere u.v.m

Deep Blue [ filmfocus.nl ]