Regelmatig luister ik naar een van mijn favouriete psychedelische albums. Gelukkig heb ik geen grote keuze dus mag het blijven bij de volgende vier albums:
Revolver (1966) en Sgt.Peppers Lonely Hearts Club Band (1967) van The Beatles
The Piper at the Gates of Dawn (1967) van Pink Floyd
en Electric Music for the Body and Soul (1967) van Country Joe and the Fish
De laatste drie albums zijn trouwens terug te vinden in Mojos 40 greatest psychedelics of all time en de eerste drie in Rolling Stone Magazine 500 Greatest Albums of All Times.
het ontwerp van Bob Pepper
Vorige maand ontdekte ik bijna 41 jaar na dato een album dat in beide charts een hoge positie inneemt (resp. op nummer 2 en 40) en terecht als een meesterwerk beschouwd wordt. Daarom luister ik de laatste weken bijna uitsluitend nog naar Forever Changes (1967) van Love. Misschien ook omdat ik iets goed te maken heb. Want hoe heb ik die plaat vier decennia aan mij voorbij kunnen laten gaan? Forever Changes is een betoverende plaat met barokke arrangementen en pathetische zang van frontman Arthur Lee, die mij in vlagen doet denken aan Richard Harris (Mac Arthur Park). Baroque Pop is een van de namen van het nieuwe geluid dat door Love geïntroduceerd werd en waaruit eind jaren zestig, begin jaren zeventig de symphonische rock tevoorschijn kwam. Zo hoor ik nu pas in de bijna oriëntaalse verfijning in melodielijnen op de vroege Genesisalbums als Selling England by the Pound, Tresspass, Foxtrot en Nursery Crime de invloed van Love. Wanneer ik naar de teksten luister op Forever Changes dan word ik in een stream of conciousness meegetrokken in een unheimische stemming die je eerder verwacht bij punk dan bij flower power .
have dere freedom”
uit: the red telephone
The Red Telephone
Verse 1:
Sitting on a hillside
Watching all the people die
I’ll feel much better on the other side
I’ll thumb a ride
Verse 2/3:
I believe in magic
Why, because it is so quick
I don’t need power when I’m hypnotized
Look in my eyes
What are you seeing (I see…)
How do you feel?
(…you)
I feel real phony when my name is Phil
Or was that Bill?
Bridge:
Life goes on here
Day after day
I don’t know if I am living or if I’m
Supposed to be
Sometimes my life is so eerie
And if you think I’m happy
Paint me (white)(yellow)
I’ve been here once
I’ve been here twice
I don’t know if the third’s the fourth or if the -
The fifth’s to fix
Sometimes I deal with numbers
And if you wanna count me
Count me out
Verse 4:
I don’t need the time of day
Anytime with me’s OK
I just don’t want you using up my time
‘Cause that’s not right
Coda:
[repeat 3X:]
ahh….
[repeat 3X:]
They’re locking them up today
They’re throwing away the key
I wonder who it’ll be tomorrow, you or me?
We’re all normal and we want our freedom
Freedom… freedom… freedom… freedom
Freedom… freedom… freedom… freedom
[continue with Am - A progression as above, to fade]
(spoken:) Alla God’s chilluns gotta have dere freedom
Bron: wikipedia
