Yves Chaland werd op 3 april 1957 geboren in Lyon en zijn jeugd wordt opgevrolijkt met het lezen van hetweekblad Spirou (Robbedoes). Na zijn studies aan de academie van Saint-Etienne publiceert hij in het maandblad Métal Hurlant. Dit tijdschrift, opgericht door Moebius en Druillet, was oorspronkelijk enkel aan science fiction gewijd, maar zet daarna de deuren open voor allerlei grafische experimenten. Er duiken namen op: Frank Margerin, Dodo en Ben Radis, Serge Clerc, Ted Benoit… Een generatie die het Franse stripverhaal nieuw leven inblaast. Als volgeling van Joost Swarte gaat Yves Chaland ook de Frans-Belgische strip uit mekaar halen, maar recupereert paradoxaal genoeg de tijdloze elementen om hem een modern kleedje te geven. Een verbluffende operatie want het geeft de grote Belgische auteurs voorgoed hun status van ‘klassiekers’. Een nostalgisch effect treedt op terwijl deze scheppers nog in leven zijn.
 
Terwijl Joost Swarte en Ted Benoit de stijl van Hergé moderniseerden en Floc’h die van Jacobs, voegt Chaland zich bij dit rijtje maar neemt de meesters van de “School van Marcinelle” als referentie. Na Captivant, een zuivere pastiche op het stripverhaal van de jaren vijftig, dat hij tekent met Luc Cornillon, publiceert Chaland eerst Bob Fish (1980) en vervolgens Freddy Lombard (1981) waarbij de rechtstreekse invloed van Franquin en Tillieux overduidelijk is. Het duurt niet lang voor men hem de figuur van Robbedoes toevertrouwt met IJzeren harten (1982), maar de aanpak wordt slecht begrepen; de reeks wordt brutaal stopgezet en blijft onafgewerkt.
 
Hij gaat meer tegenstrijdige albums maken met Adolphus Claar (1983), De jonge Albert (1985), de verderzetting van de reeks Freddy Lombard (5 albums tot 1990), maar een ongeluk op de terugreis van een vakantie maakt op 18 juli 1990 een einde aan zijn jonge carriere. Met nauwelijks een tiental albums is de invloed van Chaland diepgaand en internationaal.(…) Zijn meesterwerk in de atoomstijl is zonder twijfel Adolphus Claar (1983), dat de avonturen vertelt van een leider van een afvalverwerkende fabriek in de 23e eeuw tegen weerspannige robots. De tekening is dynamisch, precies, vindingrijk en geïnspireerd. Hij projecteert een esthetiek in de toekomst die geïnspireerd is op de jaren vijftig, en dan vooral het Robbedoes op avontuur van Jijé (1947) en Robbedoes, Radar de Robot (1947) van Franquin.
 
Bron: op zoek naar de atoomstijl, tentoonstelling in het Atomium, 2009

Another son of Valencia, like Mariscal, Daniel Torres studied Fine Art and Architecture there and made his comics debut in El Vibora magazine in 1980. His first influences were the classic American adventure strips born in the Thirties: Flash Gordon, Terry and the Pirates, Dick Tracy. Then came his discovery of Hergé, Jacobs and other Belgian masters which spurred him to change magazines in 1982, joining Cairo, a new forum for the Franco-Belgian “Clear Line” and “Atom Style” revivals and their Spanish peers. It was here that Torres began finding his distinctive voice on the retro-future thriller Opium. Sir Opium is a Fu Manchu-type villain in top hat and tails who terrorises an extraordinary retro-future metropolis. Torrres fills it with huge Fifties-style automobiles, real shark-finned gas-guzzlers, which cruise past towering buildings resembling gigantic jukeboxes or festooned with eye-catching logos and hoardings.

Torres progressed to his first full-length story in colour, Triton, serialised in Cairo in 1983. For this he introduced his ongoing hero Roco Vargas, a retired space pilot, who is trying to live a discreet life as science fiction writer and nightclub owner Armando Mistral. Not surprisingly, Vargas gets called back into service to save the planet from alien invasion. Torres designs every glamorous detail blending classical and modern references. His next project is Sabotage! for Magic Strip’s Atomium 58 collection.
 
verder lezen: Paul Gravett, in search of the atom style