Bijna dertig jaar geleden kocht ik op de bazaar in Istanbul een hoogbejaarde jaargang van het Italiaanse tijdschrift Scena Illustrata. Inmiddels is deze jaargang 112 jaar oud en alleen Venere Pizzinato-Papo (1896) en Dina Manfredini (1897), de enige twee Italiaanse supercentenarians die nog in leven zijn, hebben de natte drukinkt nog meegemaakt. Op het web ontdekte ik een pagina waar je het meinummer van 1898 kunt bekijken. Toch gaat er niets boven het verdwaalde, maar echte exemplaar uit Istanbul.
Scena Illustrata was een ‘glossy’ in zijn tijd, met een omslag in primitieve kleurendruk. Halftoonrasters kwamen nog zelden voor en de meeste afbeeldingen zijn staalgravures. Vaak zijn het sentimentele plaatjes met moedergeluk of juist hartverscheurende taferelen met bijvoorbeeld een flauwgevallen jonge vrouw met een brief in haar hand en een hoofdschuddend oud dametje op de achtergrond. De begeleidende gedichten moeten een soortgelijke inhoud hebben.
