In het nieuwste album van Blake en Mortimer draait het, net als in de vloek van de dertig zilverlingen weer om een historisch document. Maar wat inhoud betreft komt het dichter in de buurt van De eed van de vijf Lords want het verhaal speelt zich hoofdzakelijk in Engeland af. Maar ook Venetië, Verona en Ravenna worden bezocht.

De William S. uit de titel is Shakespeare. Scenarist Yves Sente heeft een zoektocht bedacht omtrent het mysterie van William Shakespeare. Net als bij Homerus het geval is, zijn historici verdeeld over de vraag of Shakespeare in werkelijkheid wel één persoon was. Het debat tussen de Oxfordians en Stratfordians is een aardig gegeven, maar helaas heeft Sente een zwak scenario afgeleverd. Ook de tekeningen van Juillard vielen me deze keer wat tegen. Er zit weinig dynamiek in. Jammer want het duo kan veel beter.

Le testament de William S. [ centaurclub.com ]

Toen twintig jaar geleden de stripklassieker Blake en Mortimer nieuw leven werd ingeblazen, behoorde ik tot degenen die enthousiast reageerden. Ook al was de meester dood, het was een grote verrassing dat zijn geesteskinderen weer een nieuw avontuur beleefden. De Zaak Francis Blake (1996) werd geschreven door Jean Van Hamme en getekend door Ted Benoit. De tekeningen overtroffen voor mij het verhaal dat ik voor een groot deel al kende. Want Van Hamme had wel heel veel gejat uit the 39 steps van John Buchan.

Edgar P.Jacobs overleed in 1987, vier jaar na Hergé . Net als Hergé wilde hij zijn oeuvre beschermen en vroeg hij de Belgische staat om de rechten op zijn werk te beheren. Maar deze had geen belangstelling. Na zijn dood werd de Stichting Jacobs opgericht die waakt over het oeuvre van de Brusselse meester. Toen in 1996 De Zaak Francis Blake verscheen, het eerste album uit de nieuwe reeks, spande de stichting een rechtszaak aan tegen uitgeverij Dargaud. Voor Philippe Biervé, biograaf van Edgar P. Jacobs en destijds voorzitter van deze stichting, was het een overwinning dat de rechter besloot dat het album niet verkocht mocht worden met de naam Edgar P.Jacobs op de omslag. Maar Dargaud loste het handig op door “van Edgar P.Jacobs” te veranderen in “naar de personages van Edgar P.Jacobs.”

Wrang voor de Stichting Jacobs is dat er door anderen nu dik verdiend wordt aan de personages van Edgar P.Jacobs, terwijl de Stichting daar niets van krijgt. Elke titel is in Frankrijk goed voor meer dan een half miljoen exemplaren. En ook in Nederland en Vlaanderen wordt Blake en Mortimer 2.0 goed verkocht, want 60.000 exemplaren is enorm veel voor een stripalbum.

Wat Hergé wel gelukt is, namelijk dat na zijn dood zijn geesteskind geen nieuwe avonturen (van anderen dus) zou beleven, (wat Vandersteen met Suske en Wiske vanuit commercieel oogpunt juist wél wilde!), is Jacobs niet gelukt. Anderen, in dit geval uitgeverij Dargaud, zijn nu met zijn personages aan de haal gegaan. Dat spijt mij voor de Stichting Jacobs maar ik moet ook toegeven dat ik tot de liefhebbers behoor die de twaalf oorspronkelijke albums (1946-1971) van de meester naast de twaalf albums uit de nieuwe reeks in mijn stripboekenkast heb staan.

Het is een traditie geworden dat de nieuwe (nederlandstalige) Blake en Mortimer in december verschijnt. Afgelopen woensdag was het zover en ik ging naar mijn favoriete stripboekhandel voor Het Testament van William S., het zevende verhaal uit de nieuwe reeks dat door Yves Sente geschreven en door André Juillard getekend is. Binnenkort volgt een bespreking.

blake-and-mortimer-so-british.over-blog.com

Volgens velen is 1966 het belangrijkste jaar uit de geschiedenis van de popmuziek. Waarschijnlijk komt dat omdat The Beach Boys hun meesterwerk Pet Sounds en The Beatles hun grensverleggende album Revolver in dat jaar uitbrachten. Maar de stille kracht op de achtergrond was de LSD. Meer nog dan 1967 was 1966 hét psychedelische jaar.

In de film The Limey (1999) vraagt een meisje van twintig aan Peter Fonda, die het dus allemaal heeft meegemaakt (The Trip, Easy Rider), hoe de hippietijd nu eigenlijk was. Zijn antwoord:

In deze special live een aantal van deze klassiekers. Jett Rebel zingt “Eleonor Rigby” van The Beatles, Spike komt met “Under my thumb” van The Rolling Stones, Bertolf doet “Sunny afternoon” van The Kinks en Michelle David “River deep, mountain high” van Ike & Tina Turner. Douwe Bob zingt “Strangers in the Night”, de nummer 1 hit van Frank Sinatra en Diwa Meijman speelt “These boots are made for walking”, de grote hit van Frank’s dochter, Nancy Sinatra.
 
Bron: dewerelddraaitdoor.vara.nl

Ephemera 1966