Stanley Kubrick kon van het ene naar het andere genre springen en telkens een meesterwerk afleveren: van scifi (2001: A space odyssey), via historisch drama (Barry Lyndon) naar mystery/horror (The Shining). Gisteren keek ik na lange tijd weer eens naar de laatste film en ik realiseerde mij dat het haast niet anders kan dat deze David Lynch geïnspireerd heeft voor Twin Peaks (1990).
De magistrale openingsscène, waarbij we in de overweldigende natuur van Colorado een gele Volkswagen kever volgen, is al memorabel. Het is een onderdompeling in de ongerepte wildernis, op weg naar een plek van grote afzondering. Het herinnert mij aan Heart of Darkness van Joseph Conrad, de novelle waarop de film Apocalypse Now (1979) gebaseerd is. De afdaling van de hoofdpersoon in de wildernis is een krachtige metafoor van de afdaling in de krochten van de geest.
Stuart Ullman in The Shining
Kubrick laat bij deze sterke openingsbeelden een fragment uit Symphonie Fantastique van Hector Berlioz horen. Het zijn de onverbiddelijke stampende akkoorden van het noodlot, die de weg naar het schavot begeleiden.
