Gisterenavond keek ik op het Belgische Een voor het eerst naar Versailles, een Frans-Canadese tv-serie over Lodewijk XIV en zijn hof. Mijn eerste indruk is niet zo positief. Net als The Borgias is het gelikt historisch drama met expliciet geweld en seks, gemaakt voor een breed publiek. Je zou verwachten dat er in een Frans-Canadees productie Frans gesproken wordt, maar dat is niet het geval. Vanwege de betere exportmogelijkheden heeft men gekozen voor het Engels, terwijl het Frans tot in de negentiende eeuw de taal aan alle Europese vorstenhoven was en de oorsprong daarvan ligt juist in het bewind van Lodewijk XIV die de Franse cultuur tot de dominante cultuur in Europa maakte. Het Franse publiek reageerde dan ook zeer verontwaardigd toen bleek dat de tv-serie in het Engels was opgenomen.
In vergelijking met de Franstalige film Le roi danse (2000) waarin de Zonnekoning uiteraard Frans spreekt, is de Engelstalige Lodewijk XIV uit Versailles (2015) totaal ongeloofwaardig. Ook irriteert het dat de producent van Versailles zo schaamteloos een knieval maakt voor het grote publiek. Het cliché van de expliciete geweldsscène met tussensnijdingen van de expliciete seksscène kennen we zo langzamerhand wel. Maar kijkcijfers zouden bewijzen dat de massa hier geen genoeg van kan krijgen. Bovendien wordt een modieus onderwerp als homoseksualiteit gretig geëxploiteerd. De gedachte is die van de gelijke behandeling: geef je de hetero’s hun seksscènes dan moet je de homo’s ook hun seksscènes geven. Toch geef ik deze tv-serie nog een kans, maar ik ben bang dat het net als de tv-serie The Borgias meer een soap is met een historisch sausje dan volwassen historische drama.
