nog tot 15 april te zien: Istanbul, De Stad en de Sultan
Nieuwe Kerk Amsterdam
Nieuwe Kerk Amsterdam
Geert Mak schreef altijd al toegankelijk en voor een breed publiek, maar met een boekenweekgeschenk bereik je natuurlijk in één keer een maximaal aantal lezers. Daarom is het te verwachten dat na de boekenweek waarin honderduizenden De Brug gelezen hebben, het aantal bezoekers van de tentoonstelling Istanbul, De Stad en de Sultan in de Nieuwe Kerk in Amsterdam minstens verdubbeld zal zijn. Ik moet er in ieder geval nog naar toe. Nu heb ik gelukkig in 1981 al een bezoek gebracht aan het Topkapimuseum in Istanbul, dus heb ik wel een beetje een indruk kunnen krijgen van het leven van de Sultan. Of in Ottomaanse retoriek: “het leven van de met verhevenheid vervulde modder aan de zolen van de schoenen van God’s schaduw op aarde.”
haremvrouwen in de tijd dat het Ottomaanse Rijk de oude zieke man van Europa was
de met verhevenheid vervulde modder aan de zolen van de schoenen van God’s schaduw op aarde.
Hoewel de stad tegenwoordig evenveel inwoners telt als Nederland, begon het ooit als het kleine provinciestadje ‘Byzantion’, gesticht in 650 v. Chr. Byzantium werd van stad een metropool, nadat keizer Constantijn de Grote het tot hoofdstad van zijn rijk maakte (begin 4de eeuw). Ook gaf hij zijn naam eraan: ‘Konstantinoupolis’. Sommige van de monumentale gebouwen uit die periode zijn nog altijd te bewonderen, zoals de Hagia Sophia, de grootste kathedraal uit de middeleeuwen gewijd in 563, en later veranderd in de Aya Sofya Moskee. De stad Constantinopel en het Byzantijnse Rijk raakten vanaf de 13de eeuw in verval. Kruistochten, oorlogen, plunderingen – de stad kwam deze rampen niet meer te boven. De handel liep terug, mensen trokken weg en de stad brokkelde langzaam af. In diezelfde eeuw ontstond aan de oostelijke horizon een heel andere dreiging: die van de ‘Turken’.
Zij waren een van de steppevolkeren uit Centraal-Aziëdie langzamerhand hun machtsterrein uitbreidden. Met name de dynastie van Osman wist haar macht te vergroten ten koste van de Byzantijnen en de aangrenzende islamitische rijkjes. Aan het eind van de 15de eeuw hadden de Ottomanen het hele Byzantijnse Rijk bezet, met uitzondering van Constantinopel. Op 28 mei 1453 veroverde Mehmed de Veroveraar eindelijk de stad. Constantinopel was gevallen, en werd omgedoopt tot Istanbul (afgeleid van de Griekse benaming eis tèn polin = naar de stad). Hiermee kwam ook een einde aan het Byzantijnse rijk.
Bron: nieuwekerk.nl
Zij waren een van de steppevolkeren uit Centraal-Aziëdie langzamerhand hun machtsterrein uitbreidden. Met name de dynastie van Osman wist haar macht te vergroten ten koste van de Byzantijnen en de aangrenzende islamitische rijkjes. Aan het eind van de 15de eeuw hadden de Ottomanen het hele Byzantijnse Rijk bezet, met uitzondering van Constantinopel. Op 28 mei 1453 veroverde Mehmed de Veroveraar eindelijk de stad. Constantinopel was gevallen, en werd omgedoopt tot Istanbul (afgeleid van de Griekse benaming eis tèn polin = naar de stad). Hiermee kwam ook een einde aan het Byzantijnse rijk.
Bron: nieuwekerk.nl
