Spektakelfilms uit de jaren vijftig en zestig duren meestal drie uur of meer, zijn voorzien van kamerbrede muziek (van Dimitri Tiomkin of Miklós Rózsa), duizenden figuranten en indrukwekkende decors. Deze combinatie staat tegenwoordig voor ouderwets. Op de Nederlandse televisie worden epische films van vijftig en zestig jaar oud niet meer uitgezonden. In Vlaanderen en Engeland gelukkig nog wel.
Zo nam ik in augustus op BBC 2 een spektakelstuk van Anthony Mann op. El Cid (1961) is een bombastische Hollywoodfilm. Voor velen ouwe troep. Maar niet voor Martin Scorcese. Hij noemde deze film “one of the greatest epic films ever made” en was in 1993 een van de initiatiefnemers voor de restauratie van El Cid. Als je van spektakelfilms in supercinemascope, panoramische opnamen en schallend koper houdt, dan is deze film om je vingers bij af te likken. Het acteerwerk is tamelijk houterig maar de close ups van Sophia Loren mogen er natuurlijk zijn. Ze verdiende tweehonderdduizend dollar met haar rol als Jimena, destijds een fortuin.
spelen de hoofdrol in El Cid (1961)
Nadat Miklós Rózsa voor Ben Hur (1959) een oscar voor de beste filmmuziek had gewonnen, mocht hij ook de score voor El Cid componeren. Dat zou hem ditmaal geen oscar, maar wel twee nominaties voor een oscar opleveren.
Rodrigo Díaz de Vivar (1040- 1099) was een Spaanse ridder, beter bekend onder zijn bijnaam El Cid Campeador (Heer Kampioen) of kortweg El Cid. Een Kampioen was in de middeleeuwen iemand die in een persoonlijk (man tegen man) gevecht van de beste ridders won. ‘Cid‘ is de Spaanse verbastering van sayyid (Arabisch voor ‘heer’). Beide titels getuigen van respect van zowel Moorse als christelijke kant. El Cid is dan ook een bekende Spaanse nationale held en de belichaming van ridderlijkheid en deugd.
Bron: nl.wikipedia.org
Spaans spektakelstuk [ 1 ] | El Cid [ imdb.com ] | filmrecensies
